ปฏิบัติมนต์ปลาทากา : หน้า 247/288

ประโยค - ปฏิบัติมนต์ปลาทากา อธิฏฐานะพระวัตถี ปริวาร วันนา - หน้าที่ 960 ท่านจึงกล่าวว่า "กรรมที่ควรทำพร้อมหน้า สูงงทำไม่พร้อมหน้า กรรมไม่เป็นธรรม วิบัติโดยวัตถุ." แม้ในกรรมทั้งปลาย มีกรรมที่ควรทำด้วยสอบถามเป็นต้น การทำก็มีสอบถามเป็นต้นนั้นและ จัดเป็นวัตถุ. พึงทราบความที่ กรรมแม่เหล่านั้นเป็นวัตถุ โดยถวายวัตถุ เพราะพระทำวัตถุนี้เสียดาย. แต่ ข้อนี้ เป็นเพียงเนื้อความเฉพาะคำ ในคำว่า ปฏิฏฐฉฉกรรณีย์ เป็นต้นนี้. หลายบทว่า ปฏิฏฐฉกรรณีย์ อบาปฏิฏฐฉกรรณี มีความ ว่ากรรมที่ควรถามแล้วจิตจึงโจษ แล้วให้เจาะให้การกระทำ สูงง กระทำไม่ถามไม่โจษ ไม่ให้จ้องเลยในการเสียเลย. หลายบทว่า ปฏิญาณยกรรมฉฉ ฎินอา. ศิพฏิฎฐ มีความ ว่า กรรมที่ควรยกปฎิญญาเป็นหลัก ทำตามปฏิญญาชึ่งจอให้ อย่างไร, สงค์กร้ากำโดยหักไหม แก่ภิกษุผู้คราวณเพื่ออยู่ด้วย ไม่ยอมปฏิญญา. บทว่า สตฏินาราศรสุด ได้แก่ พระจีณาสพ เช่นพระทัพพ- มัลกุณตเถร. บทว่า อุคภูวินาราษรสุด ได้แก่ ภิกษุบา เช่นคัคภิกษุ. บทว่า สุตสปปยลิกากมาราษรสุด ได้แก่ ภิกษุมีบาป หน้าแน่น เช่นอุปาทักิณุ. นัยในบททั้งปวง ก็เช่นนี้แล.