ปัญหาของคนตายากในพระวินัย : หน้า 260/288

ประโยค - ปัญหาของคนตายาก อรรถถความพระวินัย ปวรร วัดนา - หน้าที่ 973 โดยสมัยอื่น สามเณรนั้นขอโทษว่า "ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้า ได้กระทำอย่างนั้น เพราะความเป็นผู้เขลา เพราะไม่รู้ เพราะเป็น ผู้ไม่พิจารณา ข้าเจ้านั้นขอบคุณสงฆ์" ดังนี้ พึงให้เธอของเพียง ครั้งที่ 3 แล้ว ถอนได้โทษด้วยอปโลกธรรมม์ตามแม่ ก็แปลสามเณรนั้น ๒๐๘ อานิสงส์ทั้งหลายพึงถอนโทษอย่างนี้ : - อานิสงส์ลดา พิงสวดประกาศ โดยอนุมัติของสงฆ์ในท่ามกลาง สงเคราะห์ "ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าอามสงค์ว่า "สามเณรชื่อ นี้" มีความ เห็นผิด มักกล่าวโทษพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อันสงฆ์ลงโทษ แล้ว เพื่อไม่ได้การนอนร่วมกับภิกษุทั้งหลาย ๒-๓ คืน ซึ่งสามเณร เหล่านี้ได้, บัดนี้ สามเณรนี้นี้ เสี้ยมแล้ว เว้นได้แล้ว ประพฤติ เถิด ตัว หันเข้าสู่ศีลธรรมแล้ว ตั้งมั่นในศีลโอตปะแล้ว ได้ทำ ทนทานกรรมแล้ว สภาพไหนอยู่; การให้ความพร้อมเพรียงด้วย กายสมโภคเหมือนในกาลก่อน แต่สามเณรนี้ ชอบใจสงฆ์หรือ?"_ พึงสวดอย่างนี้ ๓ ครั้ง อปโลนกรรมย่อมถึงโอสารณะและนิ สสารณะ ด้วยประกาศนี้ ภิกษุตรน ข้าพเจ้าได้กล่าวเสร็จแล้ว ในมาถขบวนถนนนา [พรหมทัตต์] พรหมทัตต์ อันพระอานนท์กล่าวไว้แล้ว ในปัจจุบ สติภันธกะ. ก็แปลพรหมทัตต์นั้น อันพระพี่พระภาคทรงบัญญัติ เฉพาะพระฉันนะรูปเดียววามได้. ก็ญาณอันนี้ เป็นผู้ป่าวิาย