วิธีการฉันในฤดูกะ : หน้า 84/288

ประโยค - ปัญญามีตนปลากาก อรรถถคพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้า ที่ 798 ควรลุกรับของภิกษุใหม่ ฝ่ายภิกษุใหม่ เป็นผู้นำควรอ่อนว่าว่า ไม่ ควรลุกรับ ของภิกษุผู้ใหญ่ บทที่ ๑ แห่งอาณาสนาหฤดูกะ กับบทที่ ๒ ในอาณาสนาหฤดู กะ ก่อน และ บทที่ ๒ แห่งอาณาสนาหฤดู กะ กับบทที่ ๑ ในอาณาสนาหฤดู กะ เช่นเดียวกัน โดยใจความ [วิธีฉันในกลางฤดูกะเป็นอาทิตย์] วิธีฉันในกลางฤดูกะ พึงทราบดังนี้ :- ภิกษุเมื่อห้าม ( โขน ฯ ) แล้วฉัน ชื่อว่าต้องในกลาง ไม่ต้อง ในกลาง เมื่อ ต้องอาบัติเพราะวิภาคโกษณ ชื่อว่าต้องในกลาง ไม่ต้อง ในกลาง เมื่อ ต้องอาบัติที่เหลือ ชื่อว่าต้องทั้งในกลางและในวิกาล เมื่อ ไม่ต้องอาบัติค้าที่ไม่ว่าไป ( แก่ตน ) ชื่อว่าต้องทั้งในกลางในวิกาล วิธีฉันในปฤกิดหิดฤดูฤกกะ เทียบจากดังนี้ :- อามิสที่รับประเคนก่อนปฏิกถาน ควรในกลาง ไม่ควรในกลาง น้ำปนะ ควรในกลาง ไม่ควรในกลางในวันรุ่งขึ้น สัตตาหลากคล้าย ยาววิกกะ ควรทั้งในกลางและในวิกาล กาลิ ๑ มีฤกษาเหลิกเป็นต้น ที่ล่วงกลางวันตน ๆ และ อันปิยมะสะเป็นอกิคีติกิ และอาหารที่รับประเคน ( ค้าง ) ไว้ ไม่ควร ทั้งในกลางและในวิกาล