การปฏิบัติตามพระธรรมและการเข้าพรรษา : หน้า 66/288

ประโยค - ปัญจมนต์ปลานิลก อรรถกถาพระเวสสันดร ปิติวาร วันฉนา - หน้าที่ 780 ผู้มีพรรษาย่อน ๑๑ คิดว่า "เราเป็นผู้ลาภ" เมื่อให้บริหาร อุปปาจาร เพราะความเป็นพหุสุดบุคคล และผู้มีพรรษาย่อน ๕ ไม่ ถือตนัย ผู้ลาดต้อง ผู้ไม่เฝ้าเอาไม่ต้อง ทั้งผู้ลาด ทั้งผู้ไม่เฝ้า ย่อมต้องอาบัติที่เหลือ [๔๕๔] เมื่อไม่เข้าพรรษา ย่อมต้องในกาผิกษ ไม่ต้องใน ชุนาหปักข์ เมื่อไม่ปวารณาในวันมหาพวารา ย่อมต้องในชุนาห- ปักข์ ไม่ต้องในกาผิกษ์ ย่อมต้องอาบัติที่เหลือทั้งในกาผิกษ์และ ชุนาหปักข์ การเข้าพรรษา ย่อมสำเร็จในกาผิกษ์ ไม่สำเร็จในชุนาหปักข์ ปวารณาในวันมหาพวารา ย่อมสำเร็จ ในชุนาหปักข์ ไม่ สำเร็จในกาผิกษ์ สังฆกิจที่ทวงอนุญาตที่เหลือ ย่อมสำเร็จทั้งในกาผิกษ์และ ชุนาหปักข์ ภิกษุนุ่งผ้าฝ่านบานฝนทีวีขับไว้ในวันปฏิบาทหลัง แต่เพ็ญ เดือนก็ตกท่ากหลัง ย่อมต้องในกฤษณมฎ แต่ในกฤษณที่กล่าวว่า "ไม่เถอในวันเพ็ญเดือนก็ตกท่ากหลัง ย่อมต้องในกฤดูหมันด" คำในอรรถกฤษณาทีมมั่นท่านกล่าวชอบ เพราะพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ว่า "เราอนุญาตให้ภิกุอธิฐาน ตลอด ๔ เดือน ต่อแต่นั้นไป อนุญาตให้วิกับปี"- เมื่อคู่อื่นยังเหลือกว่า เดือน กิฏฐานวงหา และเมื่อตู้อร้อน