การอภิญญาและการปฏิบัติในพระพุทธศาสนา : หน้า 264/288

ประโยค - ปัญญาณสมธมกุฎา อภิฤทธพระวันว ปริวาร วันนา - หน้าที่ 977 พึงไปเองที่เดียว แล้วกล่าวว่าจะภิญญูนี้ทั้งหลายว่า "ภิญญูนี้ภิญญา" แล้ว ตั้งอยู่ในสังฆต่อไป, ภิญญูสง อภิญญูนี้สรวงโทษ แล้ว ขออโหสิแล้ว, ขอกิญญูส่ง ซึ่งภิญญูนี้นี้ให้เป็นผู้อนาคตพึงหวัด." ภิญญูนั้น อภิญญูสงผิงทำให้เป็นผู้อื่นพึงใจ. ก็แต่เมื่อจะหา พึงทำอย่างนี้ :- ภิญญูนี้อุกาล พึงสวดประกาศ โดยอนุญาตของภิญญูสง่ ผู้ประชุมกันในสำนักภิญญูว่า "แม่เจ้า" ข้าพเจ้าอนภิญญูสง ว่า "พระผู้เป็นเจ้ชื่อโนันน แสดงอาการไม่น่าเลื่อมใสแก่ภิญญู ทั้งหลาย; พระผู้เป็นเจ้านั้น อภิญญูสงพึงทำให้เป็นผู้อื่นพึงใจ ไหมแล้ว หันเข้าหลัชมธรธรรม พิจารณาแล้ว ตั้งอยู่ในสำนักต่อไป [๒๒๐] สารภาพโทษแล้ว ขอโทษภิญญูสงอยู่, การทำพระผู้เป็น เจ้านั้น ให้เป็นผู้อนาคตพึงหวัง หรือ?" พึง กล่าว ๓ ครั้ง. ภิญญูนั้น อภิญญูสงพึงทำให้เป็นผู้อื่นพึงใจ ด้วยอโลกนธรรมนนั่นเอง อย่างนี้. [รรมลักษณวินิจฉัย] ก็ในกามวัตถุนี้ มีวิจิจฉธรรมลักษณะและที่พ้นจากบาลี พึง ทราบดังต่อไปนี้ :- จริงอยู่ ขึ้นชื่อว่า กรรมลักษณะ ทรงบัญญัติภิญญูสง์ เป็นมูล แต่ย่อมได้แก่ภิญญูสง์ด้วยแท้. ภิญญูสงค์ทำอุปโลกนธรรมใด ในโรงสาลา โรงยล โรงภัตต์