ปัญญามสมันดปลาทากา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร : หน้า 229/288

ประโยค - ปัญญามสมันดปลาทากา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วังแดง - หน้าที่ 942 อดีตจีวรวั้ 10 วัน. หลายบทว่า ปญฺญูนึว วสฺุ สุตตา ทาทฏพุท อิธี จีวร ได้แก่ พิ้งให้ถอนหน้าสงธรมทั้ง 5 ที่เดียว [๕๕๓] สองบทว่า สตฺตนะ สนฺเต มีความว่า เมื่อผู้รับ แทนที่สมควร พิงให้ลบหลังก็ได้ แก่น 7 จำพวก คือ “ภิกษุ ผู้หลีกไปต่างทิศ ภิกษุขี้ดฝน ภิกษุผู้อยู่ฟังชาน ภิกษุภูฏวกนกน ครอบงำและภิกษุที่สงฆ์ยกว้า 3 พวก.” สองบทว่า โสตสนํ น ทาทฏพุท มีความว่า ไมควรให้ แก่นที่เหลือ 16 จำพวกมี้นเทกเป็นต้น ที่คริสไว้ ในจีวร- บันฑกะ. หลายบทว่า คติสตํ รตฺติตํ อปลํตํ ฉาวติวาน มีความว่า ภิกษุปิดอาบดูร้อย ไว้ร้อยารตรี. หลายบทว่า ทสฺสตํ รตฺติตํ อปลํตํ ฉาวติวาน มีความว่า ภิกษุปิดอาบติด ๑ พ้น ไว้ร้อยารตรี. ก็ความสงบในกันนี้ ดังต่อไปนี้:- ภิกษุใด ต้องอาบสงฆ์มาทเสส่วนละร้อย ปิดไว้ร้อยละ 10 วัน. อาบติ ๑ พัน ย่อมเป็นอันภิกษุนี้ปิดไว้ร้อยอารตรี ภิกษุนัน พึงอ ปริวารว่า “อาบติเหล่านี้ทั้งหมดเทียว ข้ามเจ้าได้ปิดไว้ ๑๐ วัน” แล้วเป็นปริภาคะ อยู่ปริวาร 10 อารตรี พึงพ้นได้