ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปัญญามสมันดปลาทากา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วังแดง - หน้าที่ 942
อดีตจีวรวั้ 10 วัน.
หลายบทว่า ปญฺญูนึว วสฺุ สุตตา ทาทฏพุท อิธี จีวร
ได้แก่ พิ้งให้ถอนหน้าสงธรมทั้ง 5 ที่เดียว
[๕๕๓] สองบทว่า สตฺตนะ สนฺเต มีความว่า เมื่อผู้รับ
แทนที่สมควร พิงให้ลบหลังก็ได้ แก่น 7 จำพวก คือ “ภิกษุ
ผู้หลีกไปต่างทิศ ภิกษุขี้ดฝน ภิกษุผู้อยู่ฟังชาน ภิกษุภูฏวกนกน
ครอบงำและภิกษุที่สงฆ์ยกว้า 3 พวก.”
สองบทว่า โสตสนํ น ทาทฏพุท มีความว่า ไมควรให้
แก่นที่เหลือ 16 จำพวกมี้นเทกเป็นต้น ที่คริสไว้ ในจีวร-
บันฑกะ.
หลายบทว่า คติสตํ รตฺติตํ อปลํตํ ฉาวติวาน มีความว่า
ภิกษุปิดอาบดูร้อย ไว้ร้อยารตรี.
หลายบทว่า ทสฺสตํ รตฺติตํ อปลํตํ ฉาวติวาน มีความว่า
ภิกษุปิดอาบติด ๑ พ้น ไว้ร้อยารตรี.
ก็ความสงบในกันนี้ ดังต่อไปนี้:-
ภิกษุใด ต้องอาบสงฆ์มาทเสส่วนละร้อย ปิดไว้ร้อยละ 10 วัน.
อาบติ ๑ พัน ย่อมเป็นอันภิกษุนี้ปิดไว้ร้อยอารตรี ภิกษุนัน พึงอ
ปริวารว่า “อาบติเหล่านี้ทั้งหมดเทียว ข้ามเจ้าได้ปิดไว้ ๑๐ วัน”
แล้วเป็นปริภาคะ อยู่ปริวาร 10 อารตรี พึงพ้นได้