การปฏิบัติงานและประโยชน์ในการอยู่ป่า : หน้า 100/288

ประโยค - ปัญญามีดอกปลาสักภาค อรฺธกาพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้าที่ 814 บทว่า ปิวิกั ได้แก่ กายวิภาค จิตวิวิภาค อุปฺปวิภาค บทว่า อิทธมุฏฐิต มีวิเคราะห์ว่า ประโยชน์แห่งการอยู่ป่านั้น ย่อมมีด้วยปฏิบัติงานนี้ เพราะเหตุนี้ น การอยู่ป่านั้น ชื่อว่า อิทธมุฏฐิต (มีประโยชน์ด้วยการปฏิบัติงานนี้) ความเป็นแห่งการอยู่ป่านี้ประโยชน์ ด้วยการปฏิบัติงานนี้ชื่อว่า อิทธมุฏฐิตา อาศัยการอยู่ป่านี้ประโยชน์ ด้วยการปฏิบัติงานนี้แน่, อธิบายว่า "ไม่อิงโลกมนุษย์หน่อยหนึ่งเนื่อง" [ว่า ด้วยขององค์ภิกษุผู้ต้องอิทธิ] สองบทว่า อุปาสสาน ณ ชนาติ ได้แก่ "ไม่รู้จักโบสถ์ ๘ อย่าง บทว่า อุปสลกผุม ได้แก่ ไม่รู้จักอูปสกกรรม ๔ อย่าง ต่างโดยชนิดมีเป็นวรรณ์โดยอรรถมเป็นฉัน บทว่า ปฤมิฬกุทับทส์ ได้แก่ ไม่รู้จักปฤมิฬกุทับทส์ ๕ อย่าง แม่ทั้งหมด. บทว่า ปราณ ได้แก่ ไม่รู้จักปราณ ๕ อย่าง. ปราณา- กรรมคล้ายกับอุจฺจิตคต [วิธีฉันในอปาสาทิกปัญจกะ] วิธีฉันในอปาสาทิกปัญจกะ พึงทราบดังนี้ :- อุคสกรรค มีฤายญ์จิตเป็นฉัน เรียกว่กรรมไม่น่าเลื่อนไส, อุคสกกรรม มีฤายญ์จิตเป็นฉัน เรียกว่ากรรมไม่น่าเลื่อนไส. บทว่า อติวิล มีความว่า คฤภคิลอยู่ในสกุลทั้งเกิน