การวิเคราะห์ปัญจมณฑปลาสาก ปัญจมสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัณณนา หน้า 136
หน้าที่ 136 / 288

สรุปเนื้อหา

บทวิเคราะห์นี้ให้ความสำคัญเกี่ยวกับบทกฎที่เกี่ยวกับนักบวชในพระพุทธศาสนาโดยใช้คำว่า 'ทุพากษิต' และ 'เสียงกา' เพื่อกล่าวถึงบทบาทที่สำคัญและข้ออรรถอันเกิดจากความเข้าใจในคำศัพท์เหล่านี้ โดยเฉพาะเรื่องความเป็นบาปและการกระทำของนักบวชที่ถูกตั้งคำถามethically. ความเข้าใจตามคำว่า 'เจติ' และ 'การคิดของวิญญูชุน' เป็นสิ่งจำเป็นในการเข้าใจสาระสำคัญที่แฝงอยู่ในบทกฎนั้น ซึ่งจะนำไปสู่ความเข้าใจในธรรมะต่อไป

หัวข้อประเด็น

-การวิเคราะห์ปัญจมณฑปลาสาก
-บทกฎในพระพุทธศาสนา
-ทุพากษิต
-เสียงกา
-บทบาทของนักบวช

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปัญจมณฑปลาสาก อรรถคาถา พระวรนา - หน้าที่ 850 ทุกกฎแม้นี้ ก็ฉันนั้น ชื่อว่า บาป เพราะเป็นกรรมตาม อัน พระพุทธเจ้าทรงกลัว เพราะเหตุนี้ พึงทราบว่า "ทุกกฎ" [วิเคราะห์ทุพากษิต] เนื่องความแห่งทุพากษิตกา พึงทราบดังนี้ :- บทกฎว่าว่า ทุพากษิตู ทรวดภูมิ มีความว่า บทใดอันภิกษู่ กล่าว คือพูด เจาราชชั่ว เหตุนัน บทนั้น ชื่อว่าภิกษูว่าชั่ว:- อธิบายว่า "บทใดอันภิกษุกว่า ชั่วบทนั้น เป็นภิกษิต" มีคำที่จิกกล่าวให้ยิ่งน้อยนั่น ; คำว่า "อันนี้ บทใด สี่ร หมอง บทนั้น เป็นบทเศร้าหมอง เพราะเหตุใด : อันนี้ วิญญูชุน ทั้งหลาย ย่อมดิ้น เพราะเหตุใด ; อธิบายว่า "ท่านผู้แจ้งทั้งหลาย ติมนั่น becauseเหตุใด." บทกฎว่าว่า เตนต์ อิติ จุดจิตมีความว่า เพราะความเป็นบทเศร้าหมอง และเพราะความคิดแห่งวิญญูชนนั้น บทนั้น ท่าน ย่อมกล่าวอย่างนั้น คือ บทนั้น ท่านกล่าวว่า ทุพากษิติด:- [วิเคราะห์เสียงะ] เนื่องความแห่งเสียงกา พึงทราบดังนี้ :- พระอุบาลีเถร แสดงความที่พระเสสะมี โดยนัยคำว่า อาทิ เจติ จรรญญู เป็นดัง เพราะเหตุนี้ ในบทว่า เสยนี้ จึงมีเนื้อ ความสำคัญดังนี้ว่า "นี่เป็นข้ออร่าของพระเสสะ:" คำว่า ปราณนิยม๑ ยิว อุตตะเป็นอาทิ พึงทราบว่า ท่านกล่าว
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More