ปฏิญาณสมณปาฐะ และอรรถกถาพระวินัย : หน้า 65/288

ประโยค - ปฏิญาณสมณปาฐะ อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัตถนา - หน้าที่ 779 ผู้มีจิตเป็นอุพยากฤดู ย่อมต้องอาบัติ มีไม่แก่กลั้นนอนใน เรือนร่วมกันเป็นดังนั้น พระอรหันต์ย่อมต้องอาบัติใด ภิกษุผู้มีจิต เป็นอุพยากฤดู ย่อมต้องอาบัติทั้งหมด. ภิกษุผู้พร้อมเร่งรัดด้วยสุขาเนาน ย่อมต้องอาบัติด้วยชนิดมีภูฏ- โทษะเป็นดังนั้น. ผู้พร้อมเร่งรัดด้วยทุกขเวทนา ย่อมต้องอาบัติด้วยชนิดมีภูฏ- มุขัส (วางเฉย) เมื่ออาบัตินั้นแล้ว ชื่อว่าผู้พร้อมเร่งรัดด้วย อุทธฐานสุขาเนาต้อง (อาบัติ). ข้อว่า ตะโย ปฏิญาไท มีความว่า ข้อห้าม ๓ อย่าง ของพระ ผู้มีพระภาคพุทธเจ้า คือ ความเป็นผู้มีมาก ความเป็นผู้ไม่ลำบาก โดย ในปัจจัย ๔ ความไม่รบกวนข้อปฏิญาอันบูดเคล้าสด ธรรม ๓ อย่าง เหล่านี้แล อันพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงหวังแล้ว. ส่วนธรรม ๓ อย่าง มีความเป็นผู้กักข้อเป็นดัง อันพระผู- พระภาคพุทธเจ้าทรงอนุญาตแล้ว เพราะเหตุนี้ ท่านจึงกล่าวว่า "ธรรม ๓ อย่าง ทรงอนุญาต." ภิญญาให้บริษัทอุปถัมภ์ ด้วยคำว่า "เรามีพรอาคม ๑๐" ไม่ถือเนสัย คำนี้กล่าวว่า "เรามีพรอาคม ๕" ผู้ง่วงต้อง ผู้ลดาไม่ต้อง.