ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปัญญสมันตปาฏิหาริย์พระวินัย ปวินา - หน้าที่ 739
ให้อุปสมบท คำนี้เป็นต้น ๑ กิจฺฉนฺใดํ พึงพูดคาถานำสืบสมานา
ว่า "แน่ะแม้เข้า ถวาเธอถือตามเราไปตลอด ๑ พระธรรมไวรํ
ด้วยอย่างนั้น เราจักยังเธอให้อุปสมบท" ดังนี้ ๑
ธรรม ๑๓ เหล่านี้ (ทั้งหมด เป็นสมุฏฐานอันหนึ่ง มีองค์ ๓
คือ กาย วาจา จิต เหมือนสมุฏฐานสมุฏฐาน).
[ว่าด้วยกิจสมุฏฐาน]
สามนวา อุปถิก ถิ่น ตีน ได้แก่ ๓ สถานางข้างต้น
ที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "ครั้นจิรสำเร็จแล้ว อุปนิษฐิกู้อื่นเสีย
แล้ว."
สองนวว่า ปาฏิ ป subtรษฐิ ได้แก่ ปัตติคาขาบทที่ ๑
ที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "พึงทรงอดิ ศิรนาถได้ ๑๐ วันเป็นอย่าง
ยิ่ง," และสิกขาบทที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "เกล้าส้องควรลิ่ม."
สองนวว่า อุปถกุนจิป สาลุก ได้แก่ อัณฑฤจิวิสัก-ํ
บท ๑ สังฆสิขาบท อันเป็นลำดับแห่งอัณฑฤจิวิสัก-ํ
เอง ๑.
[๔๒] สองนวว่า ปุกฺมนุตเตน วา ตูจํ ได้แก่ ๒ สิกขาบท
ที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ในปุกฺมนวรรว่า "เมื่อหลีกไป ไม่เก็บเอง
กีดิ์ ซึ่งเตียงเป็นต้นนั้น."
สองนวว่า อุปสย ปรามปรา ได้แก่ ๒ สิกขาบทที่พระผู้--
พระภาคตรัสว่า "ไปสู่ที่ค่ายแห่งภิญูติแล้ว พิงสอนภิญูติ