ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปัญฺญสมํ ปาสาทิกา อรรถถกฺพระวินิจฉัยวิไลนา - หน้าที่ 1000
จงอธิบายนี้ เพื่อให้พระธรรมนองอยู่ยืน ได้สร้างสมแล้ว, ด้วยอานาปานะแห่งบุญทิพย์นั้น ขอสัตว์ทั้งปวง จงเป็นผู้เสวยสุข แห่งพระสัทธรรมของพระธรรมราชาภิเษก, ขอพระสัทธรรม จงตั้งอยู่ตลอดกาลนานเกิด, ขอพระราชา จงปกครองแห่งดิน โดยธรรม
เกิด ฉะนี้แหละ.
[๒๖] อรรถกถาวินัย ชื่อสมํ ปาสาทิกา อันพระเจดีย์ ผู้ฝึกทั้งหลายบานนามว่า “พุทธโฆสะ” ผู้ปรับระดับด้วยศรัทธา ปัญญาและความเพียรอันบริสุทธิ์ ผู้นั่งเรือด้วยกองคุณมิสล อาจาระ ความซื่อสัตย์ และความอ่อนโยนเป็นต้น ผู้สามารถยั้งลงชัก คือ ลักษณะของตนและลักษณะฝ้ายอื่น ผู้ประกอบด้วยความเมียบแหลมด้วยปัญญา ผู้ออกนามแห่งญาณไม่ติ คัด ในลัดสนา กับทั้งอรรถกถาอันต่างด้วยบริบูรณ์ คือ พระใดปีภูผูไวยากรณ์ มาก เป็นมาหวานนักพูดประเสริฐ พุดคำที่ควรพูดในกลาศที่ควร, ผู้ประกอบด้วยถ้อยคำอันสวยไพร่ พระราอย่างง่าย ซึ่งปล่อยออกโดยง่าย ซึ่งให้เกิดเกรณสมบัติ ผู้เป็นเครื่องประกอบงค์ของพระเกสรทั้งหลาย ผู้อยู่ในมหาวีร ผู้ธรรสงให้สาวงาม มีปัญญามิคดี ในอุตตริมนุสสรรศรร อันประดับด้วยคุณ มิวภิญญา 6 และปฏิสมัภา เป็นต้นเป็นประเภท มีปฏิสมัภาเท่ากับฉานอันแตกฉานเป็นบริวาร ผมีปัญญาไฟบุจสหม่อดคดี ได้จวนแล้ววันนี้ จบแล้ว.
๑. พูดทั้งผูกทั้งแก้ (?)