ปัญจามสนิมตปลากกา: การทำร้ายตัวเองและกฎระเบียบในสงฆ์ : หน้า 214/288

ประโยค - ปัญจามสนิมตปลากกา อรธอตพระวันขึ้น ปวิริว วันฉนา - หน้าที่ 927 [ปราชญาทางกายเป็นต้น] หลายบทว่าปราชญา กายา เทว ได้แก่ [๕๕๕] เมถุน- ธรรมปราชญ์ลงกิญญ และกายสังสกปราชญาของภิกษุ สองบทว่า เทว สวาสกภูมิอิมวามว่าภิกษุทำตนให้ เป็นสมณสังสกด้วยตนเอง หรือสงฆ์ผู้พร้อมเพรียง ประกาศ ถอนภิกษุผููกงัสกว่าวัดวันเสือให้. แต่ในกุรุณี กล่าวว่า สังสกุลไว้ ๒ อย่าง ๆ นี้ คือ ภูมแห่ง สมาสงสก ๑ ภูมแห่งนาสงสก ๑ . สองบทว่า ทิวินณู รตติฉโน ได้แก่ รตติฉานของ ภิญญูอยู่ริวรัต ๑ ของภิญญูผู้ประพฤติมานัต ๑. หลายบทว่า ปญฺญตา ทวุลกา ทุจฺฉ ตุ ได้แก่ พระบัญญัติ ว่าด้วยสองนี้ ๒ อย่าง คือ พระบัญญัติว่ากฤษณมีอีอ ให้สะอาดด้วยน้ำ พึงเอาเอาเพียง ๒ ข้อแห่งนี้มือเป็นอย่างยิ่ง นี้ พระบัญญัติที่ว่า กิญฺญูไม้บ ๒ นิ้วหรือ ๒ เดือน " นี้ . [อาณิคเพาะทำร้ายตัวเองเป็นต้น] หลายบทว่า เทว อตุญาณ วิฉฺญาณ มีความว่า ภิกษุนี้ ทำร้ายตัวเอง ต้องอาบัติ ๑ อย่าง คือ ทำร้าย ร้องไห้ ต้องปติฎีย์, ทำร้าย ไม่ร้องไห้ ต้องทุกฺถูกบ. หลายบทว่า ทวิสิ สุโม ภิษฏิ มีความว่า (สงเส่มมง แตกกันด้วยเหตุ ๒ ประการ คือ) ด้วยกรรม ๑ ด้วยจิตสาก ๑ .