ปัญจมณฑลปลาสากา : หน้า 192/288

ประโยค - ปัญจมณฑลปลาสากา อรรถถาคพระวันอ ปริวาร วันถนา หน้าที่ 905 หลายทว่า อณดุยง วิปลมุ น ชานาติ มีความว่า อภิรณ์ ใด ระงับด้วยฤฏิตสมมะ ๕ อย่างนี้, ไม่รู้จักความระงับนั้นแหง อภิรณ์นั่นว่า "ความระงับนี้ ทำด้วยฤฏิต". สองทว่า สุตฺต น ชานาติ ได้แก่ ไม่รู้ก่อกูวังค์. สองทว่า สุตฺตานุโลม น ชานาติ ได้แก่ ไม่รู้กุมาหาเทส ๔. สองทว่า วิยนานุโลม น ชานาติ ได้แก่ ไม่รู้กุมาหาเทส นั่นเอง. สองทว่า น จ ธานาจาณกูโล ได้แก่ เป็นผู้ไม่ลาดใน เหตุและมิใช่เหตุ. สองทว่า ธมมะ น ชานาติ ไดแก่ ไม่รู้กัมปุโล ในสิ่งอัน นอกจากวิปุถก. สองทว่า ธมมานุโลม น ชานาติ ได้แก่ ไม่รู้กามาหาเทส ๔ ฝ่ายสุดต้นตะ. สองทว่า วิยานุโลม น ชานาติ ได้แก่ ไม่รู้ขบันทะและ บรีวารนั้นเอง. สองทว่า วิยานุโลม น ชานาติ ได้แก่ ไม่รู้กามาหาเทส ๔. กูฏโทวังก์ เป็นอันท่านไม่สงเคราะห์ ในข้อว่า "ไม่รู้กั วิยะ" นี้. เพราะเหตุนี้น คำใดที่ท่านกล่าวไว้ในกรุนว่า [๕๕๕] "บทว่า วิย ได้แก่ ไม่รู้กวิชียปฏิกอังลิ่น" คำนี้ควรถือเอา.