ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปัญญา สนั่นสมุติปาลากกา อรรถถภะพระวินัย ปริวาร วันฉนา - หน้าที่ 830
บุคคลไม่ควรไหว้ รวมทั้งบุคคลผู้แสล้ออกจะถึงเป็น ๑๓ บุคคล ไม่ควรไหว้ทั้งนั้น ได้แสดงแล้วในเสนาณขันธะ อย่างยิ่ง ๑๑ พิธารบนในอย่าง ๑๔ ที่กล่าวแล้วในหลัง แต่ดั่งด้วยอานางมหา ๑๑ .
สองบทว่า เอกาทส วรานได้แก่ พระ ๑๐ ประการที่กล่าว แล้วในหนหลัง กับ พระที่พระนางมหา ชนาติลูก. โดยนัยคำว่า "สมศีลสมเล็กเกินนัก" เป็นอนุ.
ขึ้นชื่อว่า โทษ ๑๑ ประการ ในบุคคลผู้นั้น ผู้กล่าวอยู่ พึงทราบโดยพระนัยว่า "ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุนั้น ใด ผู้กล่าว ผู้กล่าวว่า เพื่อพระมหรรธั้งหลาย มักกล่าวพระอริย, ข้อที่กิณูนั้น ไม่ฟังประสบความฉิบหาย ๑ อย่างใดอย่างหนึ่ง นั่นใข้ใช่ว่ามิใช่โอกาส. ความฉิบหาย ๑ อย่าง ไฉนจะว่าอะไรบ้าง ? คือ "ภิกษุนี้ไม่ บรรลุคุณที่ไม่บรรลุ ๑ เสือจากคุณที่ได้รับบรรลุแล้ว สัทธรรมของ ภิกษุนี้ไม่ผ่องใส ๑, ภิกษุนั้น ย่อมเป็นผู้มีความดูหมิ่นในพระสัจ-ธรรม ๑ เมื่อเขาย่อประพฤติพระธรรมวรณี ๑ ต้องอาบัติที่สร้างทอง อย่างใดอย่างหนึ่ง ล่าสิกขาเวียนมาเป็นคนเลว ๑ ถูกความเจ็บไข้ คือโรคอย่างหนัก ๑ ถึงความคลั่งเป็นน้ำ ๑ ย้อมหลงไหลทำกาล- กิริยา ๑ เนื่องหน้าแต่มรณะเพราะแตกแห่งกาย ย่อมเข้าส่งอาย ทุคติ วิบัติ นรก ๑." ก็พระพุทธวจนะ พระผู้มีพระภาคทรง