อาบัติในสังฆ์และการปฏิบัติของภิกษุ : หน้า 69/288

ข้อว่า อนุโฎ อุปชาต โน พิเศษ มีความว่า เมื่อสำเร็จ การนอนเข้าไปเบียด (ภิญาเข้าไปก่อน) ย่อมต้อง. ข้อว่า พิ อุปชาต โนน อนฺูฐ มีความว่า เมื่อดังเตียง เป็นต้นของสงฆ์ไว้กลางแจ้งแล้วหลักไป ซือ่ว่อมต้องในภายนอก. ย่อมต้องอาบัติที่เหลือทั้งภายในภายนอก. ข้อว่า อนุโฎ สีมา มีความว่า ภิกษูอาคันตุกฺ เมื่อไม่แสดงอาคันตุกวัตร การงร่วมรองเท้า เข้าสู่มหา แต่พลอ้ อุปาจสีมา ก็ต้อง. ข้อว่า พิ สีมา มีความว่า ภิกษุเตรียมจะไป เมื่อไม่บำเพ็ญกิจกวาร มีเก็บงำกิจกวาระลำไม่เป็นต้น หลักไป [๕๐๑] แต่พอ ก้าวล่วงอุปาจสีมาดอง. ย่อมต้องอาบัติที่เหลือทั้งภายในภายนอกสมา. [ว่าด้วยอาบัติที่ต้องในท่ามกลางสงฆ์เป็นต้น] เมื่อภิญาอุเทวกว้าง มีอยู่ ภิกษุไม่รับผลยกกล่าวธรรมชื่อว่า ต้องในท่ามกลางสงฆ์. ในท่ามกลางคณะดีดี ในสถานบฺญกกที่สุดก็ยังนี้แล้ว. ออก (จากอาบัติ) ด้วยดินวัตถากรรมฯชื่อว่าออกด้วยกาย. เมื่อภิญาไม่บังถวายไหว แจงด้วยวาจา อาบัติชื่อว่าออกด้วยวาจา.