ปัญหามนต์ปลากกา ปัญจมสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัณณนา หน้า 176
หน้าที่ 176 / 288

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับการวินิจฉัยในมหาสงฆาม กล่าวถึงปัญหาที่มีผู้ถามเกี่ยวกับวัตถุแห่งปฐมปราชิกและการรับรู้วัตถุดังกล่าว ซึ่งมีการอภิปรายเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงการกล่าวถึงและการยืนยันการเห็นหรือได้ยินวัตถุดังกล่าว ในเบื้องต้นมีการแถลงถึงอำนาจและความเชื่อมโยงในด้านศีลธรรมและพระพุทธศาสนา อยากให้ผู้อ่านได้เข้าใจถึงสภาพแวดล้อมและความเข้าใจในลูกศิษย์ที่มีต่อพระวินัย

หัวข้อประเด็น

-มหาสงฆาม
-พระพุทธศาสนา
-วัตถุแห่งปฐมปราชิก
-การวินิจฉัยทางการศาสนา
-ปัญหามนต์ปลากกา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปัญหามนต์ปลากกา อรรถถพระวันน ปริวาร วันเถนา - หน้า ที่ 889 [๒๕๔๕] มหาสงฆาม วัดฉน วินิจฉัยในมหาสงฆาม พึงทราบดังนี้ :- หลายท่า วัตถุใง วา วัตถุ สุขุม มีความว่า โจคท์ ค้ำว่า "วัดดูแห่งปฐมปราชิก อันข้าพเจ้าได้ฟังแล้ว" หรือว่า วัตถุแห่งปฐมปราชิก อันข้าพเจ้าได้ฟังแล้ว เมื่อลูกถาม คือ ถูกคาดคั้นเข้าอีก กลับว่าพวกว่าว่า "วัดดูแห่งปฐมปราชิก ข้าพเจ้ ไม่ไ่าเห็น ไม่ได้ยิน, วัตถุแห่งปฐมปราชิก อันข้าพเจ้าเห็นแล้ว, หรือว่า วัตถุแห่งปฐมปราชิก อันข้าพเจ้าได้ยินแล้ว," พึงทารบ การย้ายวัตถุที่เหลือ การย้ายวิบัติจากวิบัติ และการย้ายอาบัติจาก อาบัติ โดยยืนนี้แหละ. ฝ่ายก็กล่าวว่า "ข้าพเจ้าหาได้เห็นไม่ หาได้ยินไม่" ดังนี้แล้ว ภายหลังกล่าวว่า "ข้อนั้น แม้ข้าพเจ้าได้เห็น, หรือว่า ข้อนั้น แม้ข้าพเจ้าได้ยิน," กล่าววว่า "ข้าพเจ้าได้เห็น, หรือว่า ข้าพเจ้าได้ยิน" ดังนี้แล้ว ภายหลังกลับกล่าวว่า "ข้าพเจ้าได้ เห็นไม่ หาได้ยินไม่" ก็ท่านั้น พึงทราบว่า "ปฏิสนธแล้วกลับ ปฏิญญา, ปฏิญญาแล้วกลับปฏิรูปแล้ว." ก็ท่านนั้น เชื่อว่ามีเรื่องอื่น ด้วยเรื่องอื่น. ลูกก็วีสู่ภิสีลาบาบ ด้วยอำนาจสีสีสีเขียวเป็นต้น และความ เป็นผู้ไม่มีโรค ท่านกล่าวว่า อนุโณ อณุโณ สัญญิริตสาขาบท
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More