ปฏิญาณสมณสมาธิปลาศักดิ์ ปัญจมสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วัณณนา หน้า 21
หน้าที่ 21 / 288

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้มีการอภิปรายเกี่ยวกับอิสิกขาบทต่างๆ ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้กับภิกษุณี ซึ่งรวมถึงหลักการและการปรารถนา, อาทิเช่น การขออาหารหรือสิ่งของต่างๆ เพื่อความอยู่รอดในชีวิต และการปฏิบัติตนในด้านจริยธรรม นอกจากนี้ยังมีการอธิบายถึงความสำคัญของการทำตามพระวินัยและการพึ่งตนในการดำเนินชีวิตเพื่อให้ได้รับผลสำเร็จในการปฏิบัติพระธรรม.

หัวข้อประเด็น

-อิสิกขาบทและความหมาย
-การปฏิบัติของภิกษุณี
-หลักการพระวินัย
-การขอและรับอาหาร
-ความสำคัญของการดำเนินชีวิตตามพระธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปฏิญาณสมณสมาธิปลาศักดิ์ อรรถถกพระวินัย ปริวรรัตน์ (วัดเนิน - หน้าที่ 735) บทว่า ทวารทลิพฟินี จ ได้แก่อ สิกขาบทที่พระผูู้ พระภาคตรัสว่า "ด้วยวางเชื้อหน้านี้เพียงไรแต่รอบแห่งประตู, ถิกายดู พิงให้วรรณะแก่ผู้มีชัยชาติ ๑, ถิกายดู พิงยึดธีร ของภิกษุณีผู้ชายฉันท์ ๑." บทว่า ปูปจอจโชติ จ ได้แก่อ สิกขาบทว่าด้วยการปรารถนา ด้วยขนมาหรือด้วยสัตว์ผง เพื่อไปตามปรารถนา ๑, จาดามาสังจอจ- ปราณคลาคลาขบเข็นตัน. หลายบทว่า รณะ สุวิ มูโล ตุลี นิสิตกุณฑูง วลิสา จ สุคนตา ได้แก่อ รณะสิกขาบท ๑, และ ๗ สิกขาบท มีสุขุมสิกขาบทเป็นต้น. หลายบทว่า วิญญุตถี อุดมตาเนา, เทวาสุมิกา มหา- ชนิกา, เทว ปุณคลา สุขา ครู ได้แก่อ สิกขาบท มีสิกขาบบท ว่า "อันนี้ ภิกษุณีใด พิงออกปากขอคนอื่นแล้ว ออกปากขอ จะคนอื่นอีก" เป็นต้น. สามบทว่า เทว วิญญาส สกลิฏฐ จ ได้แก่อ วิษาสิกขาบท ทั้ง ๒ ที่พระผูู้พระภาคตรัสอย่างนี้ว่า “ภิกษุณีใด พึงพึงเองก็ีดี พึงยื่นอันให้ทั้งดี ซึ่งอาจจะหรือปลาสะะ หรือหยากเย่อ หรือ อาหารที่เป็นคน [๘๙] ภายนอกภิกษียตาม ภายนอกกำแพงตาตาม ๑, ภิกษุณีใดพึงทิ้งออกก็ดี พึงยื่นอันให้ก็ดี ซึ่งอาจจะหรือปลาสะะ หรือหยากเย่อ หรืออาหารที่เป็นคน ในของสดเขียว๙" และ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More