บริกรรมการบำรุงต้นไม้ในวัด : หน้า 269/288

ประโยค - ปิฎกมสมันตปาฐา อรรถกถพระวินัย ปริวาร วัณณา - หน้าที่ 982 ทำบริเวณไว้แล้วนั้นบำรุงอยู่. ภิกษุเหล่าใด ทำบุญบำรุง, ต้นไม้เหล่านั้น ตั้งอยู่ในฐานะเป็นของบุคคลแห่งภิกษุลำนันนั้น. ภิกษุเหล่าอื่น ย่อมไม่ได้เพื่อบำรุง. แต่ภิกษุท่านบำรุงเหล่านั้น ต้องให้ส่วนที่ ๑.๐ แก่สงฆ์ แล้ววิ่งบริโภค. แม้ภิกษุใด เอาถังไม้ล้อมรอบไว้กลางวัด แม้ภิกษุนั้น ก็ นั่นแหละ. ด้วยความดีว่า "พระเศรษฐ์แล้ว" สามเณรทั้งหลายจึงนำ ผลไม้เนื่องมาถวายภิกษุชาวกอง ซึ่งไปสู่รุ่นเก่าแก่. ถว่า ในกาลครั้งเดิม ภิกษุเป็นพุทธสุด ทรงปริยัติธรรมทั้งสิ้น อยู่ในวัด นั้น. ภิกษุนนั้นพึงบริโภค โดยไม่ต้องมีความรังเกียจว่า "ในวัดนี้ ักมีตกกี้ที่ทำปิ้งยืนเป็นแน่น". ผลไม้น้อยใหญ่ในวัด ย่อมควร แม้ภิกษุทั้งหลายถวายผลไม้เนื่องเป็นอันมาก ก็อาจอารย์ และอุปชานายของตน, ภิกษุเหล่านี้ เมื่อไม่ได้อ่อนโภทนาน, การ โภนทานนั้น ก็เป็นสัญลักษณะว่าโภนทานเท่านั้น. แต่ถ้าเป็นคราวที่ภิกษุฝีมือ, ชนทั้ง ๑๖ อาศัยอนุมัตนเดียว เลื่อยชีวิต. ในกาลนั้นนั่น ต้องแบ่งกันกิน เพื่อประโยชน์จะทำการ สงเคราะห์ให้ทั่วถึงกัน. ทำเช่นนี้เป็นการชอบ. ก็แล้วตรตามกิริยา ยังไม่ระงับเพียงใด, ผลไม้ภิกษุนั้น ฉันแล้ว เป็นฉันแล้ววัีดแก่เพียงนั้น. ก็เมื่อไรเล่า วัตรตาม