การแสดงอาบัติในพระพุทธศาสนา : หน้า 221/288

๚๙๔๔ ภิกษุนี้ ย่อมต้องปาจิตติย๚ หมดทั้ง ๕ ตัว ต่างวัดกัณฑ์ ในขณะเดียวกัน ไม่พึงกล่าวว่า "ต้องอาบนี้ก่อน อาบนี้ภายหลัง" [วิธีแสดงอาบัติ] ลองว่ากา เอกวาจา เทเสียง มีความว่า ภิกขุพึงแสดง ด้วยอาวุโสเดียว อย่างนี้ว่า "ท่านผู้อธิษฐาน ข้าพเจ้ารับประเคน เกษะ ๕ ให้ลา่ง ๓ วันไป ต้องอาบต ๕ จึงแสดงคืนอาบัติเหล่านั้น ในสำนักท่าน" อาบัติเหล่านั้น เป็นอันผู้อื่นแสดงแล้วแท้ ไม่มีวิถี ที่จะต้องทำด้วยอาวุ ๒-๓ ครั้ง แต่ในวิสาขนที่ ๒ ก็พึงกล่าวว่า "ท่านเจริญ ข้าพเจ้าออกปากขอโทษนะประณีต ๕ อย่างฉันแล้ว ต้องอาบต ๕ จึงแสดงคืนอาบัติเหล่านั้น ในสำนักท่าน". หลายบทว่า ดูดุ กุฏุตฺตวา เทเสยฺญ มีความว่า พึงแสดงระบุตอนว่า "ท่านผู้อธิษฐาน ข้าพเจ้ารับประเคนเกษะ ๕ ให้ลา่ง ๓ วันไป ข้าพเจ้าแสดงอาบัติเหล่านั้นตามวัตร ในสำนักท่าน" อาบัติทั้งหลาย เป็นอั้งภิญทุนนแสดงแล้วแท้ ไม่มีวิถีที่จะต้องระบุชื่ออาบัติ แม้ในวิสาขนาที่ ๒ ก็พึงกล่าวว่า "ท่านผู้อธิษฐาน ข้าพเจ้าออกปากขอโทษนะประณีต ๕ อย่าง ฉันแล้ว ข้าพเจ้าแสดงคืนอาบัติเหล่านั้น ตามวัตร ในสำนักท่าน" [ยาวติยกบปิเป็นต้น] ลองว่ากว่า ยาตดติยก ติสโล มีความว่า อาบัติ ๓ กองในยวดติยกเหล่านี้ คือ เป็นปราชญ์แก่กิญญูผู้ประพฤติตามกิญญูผู้