อาบัติในพระวินัย : หน้า 51/288

ประโยค - ปัจจุบันสมาธิปากกาฯ อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วันฉนา - หน้าที่ 765 ภิกษุทำอจิ๋งต้องอาบัติใด อาบัติขัน ชื่อว่าเกิดเพราะกระทำ เหมือนอาบัติปราชิก ภิกษุไม่ทำอยู่ จึงต้องอาบัติใด อาบัติขัน ชื่อว่าเกิดเพราะ ไม่ทำ เหมือนอาบัติที่ต้องเพราะไม่อธิษฐานจริว ภิกษุทำอยู่ด้วย ไม่ทำอยู่ด้วย ย่อมต้องอาบัติใด อาบัติขัน ชื่อว่าเกิดเพราะทำและไม่ทำ เหมือนอาบัติในกิริสิกาขบท. อาบัติที่ต้องที่แรก ชื่อว่าอุปพทธัติ อาบัติที่กิฏกผู้อยู่เรวาส เป็นต้น ต้องในภายหลัง ชื่อว่าอปราบัติ อันตบัติแห่งวิธีเครื่องหมดดด อนสงค์ให้ในอาบัติเดิม ชื่อว่า อันตราบัติเหงุปพัฒน์ของหลาย. อันตราบัติแห่งวิธีเครื่องหมดดด กล่าวคืออัตสมโมรมา ชื่อว่า อันตราบัติแห่งอปราบัต. ส่วนในกรุนที่แก้ว่า อาบัติต้องก่อนหลัง ชื่ออุปพทธัติ อาบัติ ที่ต้องในเวลาที่ควรแก่หมายตัง ชื่ออปราบัต อาบัติที่ต้องในบริวาส ชื่ออันตราบัติเหงุปพัฒน์ อาบัติที่ต้องในขณะประพฤติมานติ ชื่ออันตราบัติเหงุปพัทธ์. แม่คำนี้ กููกโดยเปรียบอันหนึ่ง. อาบัติใด อนิญฺญทำความทยุตระแสดงเสีย ด้วยตั้งใจว่า "เราจำไม่ต้องอีก" อาบัติชน ชื่อว่าอนภิกษแสดงแล้ว นับเข้าใน จำนวน (อาบัติที่แสดงแล้ว) อาบัติใด อนิญฺญไม่ทำความทุตระ แสดงเสร็จด้วยิดีดี