ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปัญญามณีตาปลามาก อรณถพระวันวิปวาร วันเนา - หน้าที่ 947
[boo] เสภโมนาคา วัดเนา
วิถีฉันในเสภ โมเนาคา พึงทราบดังนี้ :-
บทว่า อล่มโลก มีความว่า ผู้ไม่มีสิ่งงาส ด้วยสิ่งงาส มี
อุปโสภะและปวารานเป็นต้น.
หลายบทว่า สมโภค เถาา ตที น ลพฤติ มีความ
ว่า การสมโภคที่ไม่สมควร อันภิภูและภิภูยนั่งหลาย ย่อม
ไม่ได้ในบุคคลนั้น แต่บุคคลนั้น อันภิภูผู้มารคเท่านี้ ย่อมได้
เพื่อทำการเลี้ยงดูด้วยการให้บนนาและให้รโคเป็นต้น.
สองบทว่า อภิภูวาเสน อนาปฏิติ มีความว่า ไม่เป็นอานาติ
เพราะนอนร่วมเรือน (แกก็ภู).
หลายบทว่า ปญญา เมตาม คุสลานี อินิติฐาน มีความว่า
ปัญหา นี้ อันผู้ลาดคือบันติที่หลาย คิดกันแล้ว.
คำตอบปัญหานั้น พึงทราบด้วยภาณูผู้เป็นมารดาของภารก.
จริงอยู่ คำตอบนั้น ตรสะหมายถึงบุตรของภิภูนั้น.
กล่าวว่าด้วยของไม่ควรจำหน่าย ตรสะหมายถึงกรุณนั้น ก็
เนื่องความแห่งคาถานั้น ข้าพเจ้าได้กล่าวเสร็จแล้ว ในวาระทีวินิจฉัย
ด้วยภารกตัน.
หลายบทว่า ทร ปภคเณาน วาทามี มีความว่า ข้าพเจ้าไม่
กล่าวถึงบุคคล ๑๐ จำพวก ที่กล่าวเสร็จแล้วในเสนาสนฉันทธนะ.