การวิเคราะห์พระวินัยและอาบัติในพระพุทธศาสนา : หน้า 130/288

ประโยค - ปัญญา มันต์ดปลากา อรรถถกพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้าที่ 844 เชือวสอีกเป็นต้น เป็นธรรมดาฯบนใด แม้บุคคลผู้พ่ายทั้งหลาย ก็ฉันนั้น ย่อมเป็นผู้ไม่งองามโดยความเป็นผู้มีศีลธรรมอีกเป็น ธรรมดา ในคำว่า “ก็องอาบดเป็นต้น อันท่านจำแนก ย่อมระงับด้วย สมะเหล่าใด” นี้ คำอย่างนี้ว่า “กองอาบดเป็นต้น อันท่านจำแนก คือ ปาราชิก ~ เหล่านี้ก่อน ย่อมไม่ระงับด้วยสมะเหล่าใด ๆ ” เป็นอันแสดงแล้ว ด้วยคำมีประมาณเช่นนี้ [กองอาบดี่ระงับได้] ส่วนคำว่า เตวิส สมานิสนา เป็นอาทิ ท่านกล่าวแล้ว เพื่อแสดงอาบัติ เครื่องอเนกเป็นต้นที่ระงับได้ บรรดาหล่านั้น สองน่าว่า ดีดี สมณะนี้ เป็นคำกล่าว ครอบสมณะทั้งหมด จริงอยู่ สงฆามีสส ย่อมระงับด้วยสมะ 2 เท่านั้น หรระงับ ด้วยดิถีวัตรสถานะไม่, ที่เหลือย่อมระงับด้วยสมะทั้ง3 คำว่า เทว อุปโสภา เทวปวารณา นี้ ท่านกล่าวว่าด้วยอำนาจ ภิญญาและภิญญู, จริงอยู่ คำนั้นท่านกล่าวแล้วด้วยอำนาจแสดง สักว่าผู้อ่านท่านจำแนกเท่านั้น หาได้กล่าวด้วยอำนาจจะระงับด้วย สมะทั้งหลายไม่ จริงอยู่ ส่วนอันท่านจำแนก อธิบายว่่า ส่วนที่ควรแจกออก ๔ แม้หลานนี้ คือ “ภิกษุอุปโสภา ภิกษุอุปโภสภา ภิกษุปวารนา