พระกาลเวลาและการพูดภิกษุในพระธรรม : หน้า 212/288

ประโยค - ปัญญามนต์ปลาศากา อรรถถภพระวันบัน ปริวาร วันนา - หน้าที่ 925 ดูลลาจีในอย่างเท่า 1, เป็นสังฆามัสเสส ในอย่างเท่า 2." สองบงว่า เอกมัส ดูลลจูเจิ มีความว่า (ภิญญูอ่มต้อง ดูลลาจี เพราะเนื้อแห่งมนุษย์. สองบงว่า นวกัสสต ทุกภุฒิ มีความว่า ภิกษุผี (ภิญญูอ่มต้อง ทุกภฺ ในเพราะอัปปปิยมัสสะที่เหลือ. [อาณิตตามวงวาในราตรีเป็นต้น] หลายบงว่า ทุกว วาสลิก รุตติ มีความว่า ภิกษุผี(๕๕๒) ยิ้นพูดในทับถมบาลกับบรุุ ในเวลามือ ๆ คำ ๆ ไม่มีแสงไฟ ต้อง ปาจิตติย์, เว้นหัตถาบาสียพูด ต้องทุกภฺ หลายบงว่า ทุกว วาสลิก ทิวา มีความว่า ภิกษุยืนพูด ในหัตถาบกับบูรุ ในโอกาสที่บัง ในกลางวัน ต้องปาจิตติย์, เว้นหัตถาบสียพูด ต้องทุกภฺ สองบงว่า ททมานสุต คีตศโล มีความว่า เป็นอาบัติ ๑ อย่าง แก้ภิกษุผู้อ่านดังนี้ คือ "มีประสงค์จะให้ตาย ให้ทาพันแค่ มนุษย์ ถ้าว่า เขาตายด้วยยาพิษนัน ภิกษุต้องปรานีด, ให้กัณญ๋ ๓ และเปรต ถ้าว่า ยกฺและเปรตนันตาย ภิกษุต้องลุลัจฉ่,ให้แก็ สัตววีรฉาน ถ้าว่า มันตาย ภิกษุยืนพูด, แม้เพราะให้วิลาว แกภิกษุผูมีญาติ ก็ค้องปาจิตติย์. สองบงว่า อุตตโร จ ปฏิคหะ มีความว่า เป็นสังฆามัสเสส เพราะจับมือและจับช่องผม, ต้องปรานีด เพราะอมองชาติด้วยปาก