ปัญจมณฑลปลาทาก อรรถาธิปไตย : หน้า 85/288

ประโยค - ปัญจมณฑลปลาทาก อรรถาธิปไตย วันวาร วันอานา - หน้าที่ 799 วินิจฉัยในปัจจิมติมฉุกละ พึงทราบดังนี้ :- เมื่อผูกสมมในทะเล ชื่อว่าต้องในปัจจจิมชนบท ในที่ต้องในปัจจจิมชนบท เมื่อให้อุปสมบทด้วยคณะปัญจจรรดา และเมื่อรังไว้รังรอง เท้า ๕ ชน อานน้ำเป็นนิยตและเครื่องปลาดหน่ง ชื่อว่าต้องในมัชฌิม ชนบท ไม่ต้องในปัจจจิมชนบท. แม้กับผู้อาศัยว่า “๕ วัตถูนี้ ไม่ควรในปัจจจิมชนบทนี้” ชื่อว่าต้องในปัจจจิมชนบท. ฝ่ายกุฎิผู้อาศัยว่า “๕ วัตถูนี้ ควรในมัชจิมชนบทนี้” ชื่อว่าต้องในมัชจิมชนบท. ภิญญาย่อมต้องอาบัติที่เหลือ ในมัชจิมชนบทและในปัจจจิม- ชนบทแม้พึ่ง ๒. ไม่ต้องอาบัติที่ไม่ทั่วไป (แตกน) ในที่ไหน ๆ. วินิจฉัยในตกุกที่ ๒ พึงรำพึงดังนี้ :- วัดถุทิ้ง ๕ ประการ มีอุปสมบทด้วยคณะปัญจจรรดาเป็นต้น ควรในปัจจจิมชนบท. [๕๑] แม้ก้าทีกุฎแสดงว่า “นี้ไม่ครร” ก็ควรในปัจจจิม- ชนบทนั้นเหมือนกัน แต่ไม่ควรในมัชฌิมชนบท. ส่วนการที่กุฎแสดงว่า “นี้ไม่ครร” ควรในมัชจิมชนบท ไป ควรในปัจจจิมชนบท วัดถุที่เหลืออันพระผู้มีพระภาคตรอญอนาถ ว่า “ภิญญทั้งหลาย เราอนุญาตให้ล้อ ๕ นิิดา” เป็นต้น วัดนั่น