การวินิจฉัยแห่งความปรองดองในพระวินัย : หน้า 241/288

Here is the extracted text from the image: ประมาณ - ปัญญามนต์ปลากิา อรรถถภาพพระวินัย ปัจฉิม - หน้าที่ 954 สองบทว่า ผ อาจาร เมณฑ์ พฤฺชนนุตมิ มีความว่า ประพฤติสมควรในวัตถุอันอิสระในบรรดา ก็หาไม่ ข้อว่า พึงมีความขาดเพราะมนุษยธรรมเป็นปัจจัย ได้แก่ พึง เป็นปัจจัย เพราะมนุษยธรรมเป็นปัจจัย ปัญญาดังว่า น ตรัส หมายถึงอฐิวาระถูกปฏิญาณ (ของภิกษุธง) จริงอยู่ ย่อมมีความ ขาดเพราะมนุษยธรรมเป็นปัจจัย แก่ภิกษุธงนี้ ผู้พระยามอยู่ เพื่อ ถึงความคล่องคล้ายคลาย อันเป็นปัญญาพากุเข่่มมนุษยธรรม กล่าวว่า มาตร ฑีวิต นี้ตรัสหมายถึงการเตือนให้เกิดสติ เพื่อได้ผ้าสงูสัยฤก ในเวลาหลังสมัย ก็แสดงวินิฉัยแห่งความนั่น ข้าพเจ้าได้กล่าวแล้ว ในวัดถานาแห่ง วัสสกสักกภูคานั้นแน่. กล่าวว่า กฤูโธ อารชโต โธติ ๒๐๕๕ ตรั สาหายถึงวัตถ ของเดียรัย ความพิศดารแห่งคำนั้น ตรัสแล้วในติฏิญาณวัตรนั้นเอง ว่า "อันเดียวกันนี้ผู้นำเพ็ญวัตร เมื่อคุณของพวกเดียรัย อนันอื่น สรรเสริญอยู่ โธรแฉะ ย่อมเป็นผูู้กิญจุกหลายใหญดี. เมื่อ คุณแห่งรัตนดัยอนันต์สรรเสริญอยู่ โธรแฉะ ย่อมเป็นผู้นอน ภิกษุทั้งหลายดิเตยน. แม้กล่าวว่า ๒ ก็ตรัสหมายถึงติฏิญาณวัตรนั้นแน่. กล่าวว่า สุขามิสส เป็นต้น ตรัสหมายถึงพึงอิฐิผิงฤดู ผู้กำหนัด รับบิณฑบาต จากมือของบุรุษผู้นำหนดแล้ว คฤกถบเนือมมนตรี