พระวินัยและการทำกาสในพระพุทธศาสนา : หน้า 220/288

ประโยค - ปัญญามีลูกปลาทำกาส อร่อยตามพระวินัย ปริวาร วันเดินนา - หน้าที่ 933 ในอย่างนี้ที่ 1, เป็นสังฆามิสส ในอย่างนี้ที่ 2. สองงถาม ํิฮิตสุด สภีติ ตุตตตา มีความว่า อนัต 4 กอง นันแส ย่อมมีแก่ผู้มีอยู่ อย่างไร ? อย่างนี้ คือ ภิกษุผู้น ในหัตถบาตของบุรุษด้วยอำนามติสันถวะ ในมีด หรือในโอกา กำบัง ต้องปฏิสัย, ยืนวันหัตถบาต ต้องทุกกุ, ในเวลาอรน ขึ้น ยืนวันหัตถบาตของภิกษูที่ชื่นเป็นเพื่อน ต้องดูหลังจั๋ว, เว้น หัตถบาสม ต้องสังฆามิสส. หลายบทธี นิฉินุตสุ สดฺโส อปุกฺโถ นิปุนสุติ ทุตตา มีความว่า ก็แม้ว่า ภิกษุนี้ เน็งตาย นอนตายตาม เธออย่อต้องอาบัติ 4 กองนั้นนะเหล. [อานติบาทต้องในบตเดียวกัน] สองบถามว่า ปญฺญ ปฏิจฺจสมิ มีความว่า เอกสฺยะ ที่กุญ รับประเคนแล้วไม่ปนกัน ใสไว้ในภาชนะต่างกันก็ต้องมา ในภาชนะ เดียวกันก็ถาม, เพราะล่วง ๓ วัน ภิกษุนั้น ย่อมต้องปลอดภัยหมด ทั้ง ๕ ตำ ต่างวัตถุณ ในบาตเดียวกัน. ไม่พึงกล่าวว่า "ต้องอาบัติ นี้ก่อน อานติบาทภายหลัง." สองบถามว่า นว ปฏิจฺจสมิ มีความว่า ภิกษุใด ออก ปากขอโทษนะประณีต ๘ อย่าง เคล้าคำข้าวคำหนึ่ง รวมกันกับ โถนะประณีตเหล่านั้นเทียว เป็นขำปาก ให้ล่วงสำนองเข้าไป,