ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดสุดสมดุลบนสากกิณ อรรถกถาพระวินัย อุตรวรร วรวรรณ - หน้าที่ 414
คำที่เหลือเช่นกับคำที่กล่าวแล้วในคำชะเนียกรรมนี้เอง.
[๒๒7] เรื่องพระอัสสเจและพระปุนพัลลก ขาพเข้าใกล้กล่าว
แล้วในวรรณนแห่งสังฆาเดส แตรวีฉันในคันนี้นว่า กายเนก
ทวน ในเรื่องพระอัสสเจและพระปุนพัลลกนี้ พึงทราบดังนี้:-
การเล่นเป็นไปทางกาย เรียกชื่อว่า ความคะนองเป็นไปทางกาย.
แม้น ๒ บทที่เหลือ ก็นี้นะ.
ความเม็ดสิงขาบทที่ทราบบัญญัติไว้ ในกายวาร เรียกว่า
อนาจารเป็นไปทางกาย. แม้น ๒ บทที่เหลือ ก็นี้นะ.
ความลบล้างด้วยที่ไม่ศึกษาสิงขาบทที่ทราบบัญญัติไว้ ในนาย-
ทวาร เรียกชื่อว่า ความลบล้างเป็นไปทางกาย.
อธิบายว่า การพลยก คือล้างผลาญ. แม้น ๒ บทที่เหลือ ก็นี้นะ.
การหนุน้ำมันและดองยาเป็นต้น ด้วยอาณาแห่งเวรกรรมที่ทำแก่
คนที่ทรงห้ามเป็นต้น เรียกชื่อว่า มิจฉาทิพ เป็นไปทางกาย การรับ
และบอกว่าสนั่นเป็นต้น ของกุฎุหัส เรียกชื่อว่า มิจฉาทิพ
เป็นไปทางวาจา. ก็ทั้ง ๒ นั้น ชื่อว่ามิจฉาทิพ เป็นไปทั้งทางกาย
ทั้งทางวาจา. คำที่เหลือมันยังกล่าวแล้วในคำชะเนียกรรมนี้แล.
[ว่าด้วยปฏิสารเนียกรรม]
ก็เลย วินิจฉัยในเรื่องพระสุธรรม พึงทราบดังนี้ :-
๑. สนมผญ. ทุยอ. ๒๒๗