จุดสุดสมดุลบนสากกิณ อรรถกถาพระวินัย : หน้า 6/270

ประโยค - จุดสุดสมดุลบนสากกิณ อรรถกถาพระวินัย อุตรวรร วรวรรณ - หน้าที่ 414 คำที่เหลือเช่นกับคำที่กล่าวแล้วในคำชะเนียกรรมนี้เอง. [๒๒7] เรื่องพระอัสสเจและพระปุนพัลลก ขาพเข้าใกล้กล่าว แล้วในวรรณนแห่งสังฆาเดส แตรวีฉันในคันนี้นว่า กายเนก ทวน ในเรื่องพระอัสสเจและพระปุนพัลลกนี้ พึงทราบดังนี้:- การเล่นเป็นไปทางกาย เรียกชื่อว่า ความคะนองเป็นไปทางกาย. แม้น ๒ บทที่เหลือ ก็นี้นะ. ความเม็ดสิงขาบทที่ทราบบัญญัติไว้ ในกายวาร เรียกว่า อนาจารเป็นไปทางกาย. แม้น ๒ บทที่เหลือ ก็นี้นะ. ความลบล้างด้วยที่ไม่ศึกษาสิงขาบทที่ทราบบัญญัติไว้ ในนาย- ทวาร เรียกชื่อว่า ความลบล้างเป็นไปทางกาย. อธิบายว่า การพลยก คือล้างผลาญ. แม้น ๒ บทที่เหลือ ก็นี้นะ. การหนุน้ำมันและดองยาเป็นต้น ด้วยอาณาแห่งเวรกรรมที่ทำแก่ คนที่ทรงห้ามเป็นต้น เรียกชื่อว่า มิจฉาทิพ เป็นไปทางกาย การรับ และบอกว่าสนั่นเป็นต้น ของกุฎุหัส เรียกชื่อว่า มิจฉาทิพ เป็นไปทางวาจา. ก็ทั้ง ๒ นั้น ชื่อว่ามิจฉาทิพ เป็นไปทั้งทางกาย ทั้งทางวาจา. คำที่เหลือมันยังกล่าวแล้วในคำชะเนียกรรมนี้แล. [ว่าด้วยปฏิสารเนียกรรม] ก็เลย วินิจฉัยในเรื่องพระสุธรรม พึงทราบดังนี้ :- ๑. สนมผญ. ทุยอ. ๒๒๗