ประโยค - จุดสุดสมดุลปลาสักกา : หน้า 52/270

ประโยค - จุดสุดสมดุลปลาสักกา อรรถถพระวัน อุจฉรร วรรณา - หน้า 460 ต้องอาบัติอีกแล้วปิดไว้ เท่ารัฐจริงอาบัติเดิมหรือหย่อนกว่าดีก็ สงม พิงเลิกวันที่อยู่ริวาสแล้ว และวันที่ประกฏิมานต์แล้วสมาชิกนั้นทั้งหมด คือให้เป็นวันที่ไม่ได้ ประมวลอาบัติที่ต้องกายหลังอาบัติเดิม ให้ริวกว่านี้แก้กุนนั่นด้วยมูลายปฏิสนธนะ: ภิกษุนั้น [๓๐] พึงอยู่ริวาสอีก ๑ ปีก็ที่เดียว หากอาบติ เคยปิดไว้ ปกติ อนตราบติปิดไว้หย่อมปิด. แม้อลตราบติปิด ไว้. ๑ ปีก็ พึงอยู่ริวาส ๑ ปีก็เหมือนกัน โดยอุบายนี้ พึงทราบ วิจฉชวนถึงอาบัติเดิมที่ไว้ ๖๐ ปี. จริงอยู่ ภิกษผู้อยู่ริวาส ครบ ๖๐ ปี แม่เป็นมณฑตรทะและปิดอันตราบติไว้วันหนึ่ง ยอม เป็นผู้ควรอยู่ริวาส ๖๐ ปีอีก. เมื่อภูกุทิ่งหลายกล่าวว่า “ก็ว่านอนตราบตีไว้เกินกว่าบาติเดิมแต่ จะพึงทำอย่างหรรในอาบัตินัน ?” พระมหาสุขเณรเผลอแก้ว่า “บุตรคนนี้เป็นอาคันตุกะฯ ธรรมดาบุคคล ที่เป็นอาคันตุกะ ก็ควรให้ทำให้แจ้งแล้วปลอดเสีย.” ฝ่ายพระมหาปุญญเฑฏเผลอแก้วว่า “เพราะเหตุไร บุตรคนนี้จะชื่อว่าเป็นอาคันตุกะ ? ธรรมดาว่า สงขยักบันทะนี้ ย่อมเป็นเหมือน กลดที่พระพุทธเจ้าทรงลดยงรังดังอยู่. ขึ้นชื่อว่าอาคันตุกะ จะปิดไว้ก่อนมา มีได้เปล่าว่ากัน ปิดไว้เท่านั้น ก็ปิด หย่อนกว่าคาม แม้ปิดไว้ก็น่ากาดกามี; ข้อที่พระวินัยธร เป็นผูสามารถประกอบกรรมจากนั้นและ เป็นประมาณ ในการเยียวยา อาบัตินี้ เพราะเหตุนี้ อนตราบติเดิมที่ปิดไว้ก็น่าเกินกว่า, พิพิธอันตราบติ นั้น ให้เป็นอาบัติเดิม ประมวลอาบัตนอันเดียวในอาบัติเดิมนั้นให้