การวินิจฉัยและการปฏิบัติในพระวินัย : หน้า 253/270

ประโยค - ฉุดถอดสมเด็จพระกาสากา อรรถถกพระวินัย อุตรรวรรค วรรคา - หน้าที่ 661 อันภิญญูทั้งหลายพึงยกขึ้นอย่างนี้ว่า "บรรดาคฤหัสถ์ซึ่งยกธรรม เป็นต้น กรรมชื่อฯ นี้ พึงทำแก่มุฏฐานนี้" แล้วพึงมอบหมายว่า "บัดนี้ ท่านทั้งหลายนันแนว ทำกรรมนันแนว" ก็กล่าวว่า กฤฏกุฏฐังหลายทำกรรมอัน ในเมื่อกรรมอัน อัน กิริยุกขึ้นแล้ว, เธอทั้งหลาย ย่อมถึงความเป็นผู้อื่นสมควรปรับโทษ ตามที่กล่าวแล้วในบทนี้ว่า "ทำอิษกรรม แต่บุคคลผู้อื่นควรแก่ ติชมยิกรรม" ที่ดีอยู่. [ว่าด้วยอริยนทิกถาเป็นต้น] วินิจฉัยในคำว่า ทุกโมหกน นี้ พึงทราบดังนี้:- เป็นทุกข์แก่กิริยูผู้ร้อนด้วยน้ำโคลนอย่างเดียวเท่านั้น หามิได้. เมื่อดน้ำด้วยน้ำใส น้ำอ่อนและตมเป็นต้นอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็เป็นทุกข์ เหมือนกัน. ข้อว่า อนุฏฐิโต โส ภิกขู วะ ภิกษู ภิกษูนี้สูงนเน กาดุกโพ [๔๕๐] มีความคิดเห็นว่า ภิกษุณีงี้พึงปรุงกันในสำนักภิกษุณี สวด ประกาศ ๓ ครั้ง อย่างนี้ว่า พระผู้เป็นเจ้า ชื่อโบนัน แสดงอาการไม่ น่าเลื่อมใสแก่กิริยูทั้งหลาย, การทำพระเป็นเจ้านั้น ให้เป็นผู้อื่น ภิกษูไม่พึงไว้ ยอมชอบใจแก่สงฆ์" ภิกษูนี้ย่อมเป็นผู้อื่น ภิกษูนี้ทั้งหลายกระทำให้เป็นผู้อื่นตามไม่ควรไหว้ ด้วยสวดประกาศเพียง เท่านี้, จำเป็นแต่มั่น ภิกษูนี้ อันภิญญูแม่เห็นแล้ว ไม่พึงไหว้ อย่างที่เห็นสามเรนตาแล้วไม่ไหว้นั่น. อันภิญญูนั้น เมื่อจะประพฤติชอบ ไม่พึงไปสำนักภิกษุ พึง