การแต่งตัวตามพระวินัย : หน้า 255/270

ประโยค - จุดคตัสดมดดนดคา อรรถคตพระวินัย อุตวจรรา วรรณา - หน้าที่ 663 ขำเข้าได้กล่าวเสร็จแล้วในวรธนาแห่งกฐินวิลังก์ [ว่าด้วยการแต่งตัวเป็นต้น] ขอว่า ผ้าสุก นมูณดี มีความว่า ภิกษุณีทั้งหมดหลาย ใช้ประคดคอ คาดช่อโครง เพื่อประโยชน์ที่ดี อย่างหญิงคฤหัสถ์หญิงสาว คาดด้วยผ้าคาดมนะนั้น 【๔๕๕๕】บทว่า เอกปุริเยก ได้แก่ ประคดคอคาดได้รับเดียว สองบทว่า วิลิน ปุญฺญา ได้แก่ ผ้าคาดที่ทอดด้วยดอกไม้ใผ่ อย่างละเอียด บทว่า ทูลสุดปฏิญญา ได้แก่ ผ้าคาดขาว บทว่า ทูลสุดอัญญา ได้แก่ ช่องที่ทำด้วยผ้า บทว่า ทูลสุดจุฬา ได้แก่ เกลียวที่ทำด้วยผ้า ในผ้าคาดเล็กเป็นต้น ผ้ากาสาวะผืนเล็ก พึงทราบว่า "ชื่อว่า ผ้าคาดเล็ก." บทว่า อติฐิลนฺ ได้แก่ กระดูกแข็งแห่งโค. บันสะเอริกะ ตะโภค สองบทว่า หตุ โภคจัญ ได้แก่ ให้นุบปลายแขนแต่ง ให้งามด้วยขนบนุกงูเป็นต้น. บทว่า หตุโกจิ ได้แก่ หลังมือ บทว่า ปทฺท ได้แก่ แข็ง บทว่า ปทฺทโกจิ ได้แก่ หลังเท้า การไล่หน้าเป็นต้น มี