การวิเคราะห์อรรถถกพระวินัยในฟุก : หน้า 120/270

ประโยค - จุดดุเห็นดับปาสังกา อรรถถกพระวินัย อุจจวรร วรรณา - หน้าที่ 528 ใหม่ หรือเก่าอย่างใดอย่างหนึ่งซ้อนเข้า หรือติดเข้าข้างใน ชื่อโจฬกี สุกทีที่เลือกไม้ชนิดใดชนิดหนึ่ง ชื่อวากิลี สุกทีที่ หญิงชนิดใดชนิดหนึ่ง ชื่อ จีลิ สุกทีดิบไม้ชนิดในชนิดหนึ่ง นอกจากใบเต๋ร้างส่วน ฟังทราบว่า ปิดฉี่สี. ส่วนใบเต๋ร้างเฉพาะที่ปนกับใบไมเหลืออื่น จึงควร ใบเต๋ร้าง ล้วน ไม่ควร. สำหรับฟุก ไม่มีกำหนดประมาณ พิงจะประมาณตามความ พอใจของตน กำหนดดูซอสมควรแก่ภูมิลำเนี คือ ฟุกเตียง ฟุกดัง ฟุกพื้น ฟุกที่จงกรม ฟุกสำหรับชิดเท้า. ส่วนในฤดูที่แก่ว่า "นุ่น ๕ อย่าง มันสดตัวเป็นต้น ซึ่งควร ในฟุก ย่อมควรแก้ในฟูกหนับ" ด้วยคำที่กล่าวในอรรถกถากฤษณะนี้ นั่น เป็นอันสำเร็จฉันอัญญวา "ภิญญาใช้อสอุพุกหนง ย่อมควร." ข้อว่า "ลาดฟุกเตียงบนดั้ง" ได้แก่ ปุงบนดั้ง แม้อรรถว่า "นำไปเพื่อประโยชน์แก่รูป" ดังนี้ก็เหมาะ. สองว่า อุโลโค อริตวา มีความว่า ไม่ฝ่ารองไว้รังได้. สองว่า โพลิฏิ ด วมีความว่า เราอนุญาตให้เอาน้ำย้อมหรือมัน แต่บน่น. บทว่า ภิตฏิกุม มีความว่า เราอนุญาตให้ทำรอยเป็นทาง ๆ บนปล้องฟุก. บทว่า หุตฏิก็ดี มีความว่า เราอนุญาตให้เจิมหมายรอย ด้วยน้ำทั้ง ๕.