อรรถกถาพระวินัย องค์ 424 : หน้า 16/270

ประโยค - จุดตอบสนับปาสักกา อรรถกถาพระวินัย องค์ 424 ภิญโญสูงมัว "ท่านเจ้าขา ข้าพเจ้ากำลังทิวินิยกรรม, ท่านทั้งหลาย จงรู้ภิญโญผู้สอนนางภิญญา; หรือพี่มอบกระแสกภิญญูสามารถก็ได้ และพึงบอกนางภิญญูที่ทั้งหลายที่พากันมาว่า "ท่านทั้งหลาย ลงไป หลวงผี. สงสมภิญญูผู้ให้โอวาทแก่ท่านทั้งหลาย," หรือพึงบอกว่า " ข้าพเจ้ากำลังทิวินิยกรรม; ท่านทั้งหลายลงไปหาภิกษุชื่อในนั้น. เธอ จึงให้โอวาทแก่ท่านทั้งหลาย." บทว่า สา อาเปุตติ มีความว่า ไม่พึงถึงการปล่อยสุกอีกร ในเมื่อบริวาสเพื่อการปล่อยสุกกะอังคสงให้แล้ว [๒๕] สองบทว่า อญฺญา วา ตตกิสฺกา ได้แก่ ครูบาอิต มีกิยาสังคะเป็นต้น. สองบทว่า ตติ วา ปฏิอุทรา ได้แก่ อาบติดปราชญ์ ในอาบติด อาบิตุพุกาลิติ เป็นอาบติดเลวทราม อาบติดทุกอทู เป็น อาบติดเลวทรามกว่า อาบติดทุกอา เป็นอาบติดเลวทราม อาบติดปุรี- เทสนียะ เป็นอาบติดเลวทรามกว่า. พึงทราบนี้ในอาบติดปิตติจี ตุลลัยย สังฆานิสส และ ปราชิก โดยอาบอย่างนี้." แม้ในวัตถุทั้งหลายแห่งอาบติดเหล่านั้น พึงทราบความต่างกัน โดยย่นก่อนนั่นแล้วว่า "วัดฺแห่งพุทธาสิตเลวทราม วัดฺแห่งทุกกฏ เลวทรามกว่า" แกในสิบบทบทที่เป็นปณิตติวิชชา ทั้งวัดฺ ทั้งอาบติด เลวทราม. ส่วนสิกขาบทที่เป็นโลกวิชา เลวทรามกว่าทั้ง ๒ อย่าง. กรรมวาแห่งบริวาส ท่านเรียกว่า กรรม. ไม่พึงติว่าสิเป็นต้นว่า