การบริจาคและการนิมนต์ในพระวินัย : หน้า 193/270

ประโยค - จุดคตสูนดบปลาสากา อรรถกถา พระวินัย อุจรรา - หน้าที่ 601 อึ่ง ถ้าขานี้อยู่ ภิกษุอาจถามเขาว่า "ท่านน่ามาเพื่อใคร, ท่านประสงค์จะถวายใคร ?" และถ้ามีอีกถามว่า "ท่านจะไปไหน ? ท่านเที่ยวทำอะไร ?" เขาจึงตอบว่า "ข้าพเจ้าบำเพ็ญตบะเพื่อสงฆ์ ข้าพเจ้าบำเพ็ญตบะเพื่อพระเณร" ดังนี้, พึงรับแล้วแบ่งให้ตามลำดับแห่ง ยาโลปัด. ก็คว้า ภัติที่เขานำมาอย่างนั้นมีมาก พอแก่ส่งทั้งสิ้น, นี้ชื่อว่า อภิญญา (ภาณที่ขานามาผด) ย่อมควรแบ่งให้อภิญญาผู้ถือปิณฑ- ปฏิคุขดงค์ ไม่มีภิกที่จะต้องถามถึงลำดับ. พึงถวายเต็มมาตรตั้งแต่เณร- อาสนสงฆม. อุปาสกส่งข่าวไปถึงพระสงฆเณรดี, ภิกษุผู้มีชื่อเสียงเนื่องด้วย คันธธระและฤกษ์ดีดี, พระภัตตทาสดีดี ว่า "ท่านองค์พญากิงมูฎ" รูป เพื่อประโยชน์แก่การรับบาตของข้าเจ้า." แม้หากว่า ข่าวนั้นจะเป็นข่าวก็ทติและอุปัฏฐาฯส่งไปก็ดี ๔๘ ภิกษุ ๓ รูป (มีพระสงฆเณรเป็นต้น) นี้ ย่อมไม่ได้เพื่อจะสอบถาม ขา. ลำดับเป็นอันยกขึ้นที่เดียว. พึงให้นิมนต์ภิกษุ รูปาจากสงฆ์ มิณเป็นที่ ๕ ไปived, เพราะเหตุไร? เพราะว่าถอดสัตย์ภิญญาหล่านั้น จึงเกิดขึ้นแก่นิมนต์สงฆ์. ส่วนภิญญาเจ้าของถิ่น ซึ่งไม่มีชื่อเสียงทางคันธธระและฤกษ์ดีเป็นต้น จะถามก็ได้, เพราะฉะนั้น เธอพึ่งถามเขาว่า "ข้าพเจ้าจะนิมนต์ออกจากสงฆ์ หรือว่าจะมากับภิญญูทั้งหลายที่ข้ามัวรู้จัก ?" ดังนี้ แล้วจึงจัดลำดับปฏิบัติตามที่ทายกเขาส่ง.