จุดดุลสมดุลปาสิกา อรรถกถาพระวินัย : หน้า 214/270

ประโยค - จุดดุลสมดุลปาสิกา อรรถกถาพระวินัย อุตวรรค วรรคา - หน้าที่ 622 เนอใส่รอหมอแก่ดี พนหมอแก่ดี ไปสู่นำกัน. พระภัตุทาสีสาติ พิธีตระมัง ให้ ๆเต็มภาชนะที่ถือมา จำเดิมแต่นอาสน์ลงมา. เนอใส นั่น ย่อมควรแน่แก่กุฎิกลุ่มหลายผู้ถือปางเทาใกรุงศ์. ถ่าว่า พระมหาเถระทั้งหลายเป็นผู้มากา มาภายหลัง อย่า พิ้งกล่าวว่าท่านว่า “ท่านผูเจริญ ข้าพเจ้ากำลังแจกแก่ภิกษุผู้มีพรรษา 20, ลำดับของพวกท่านเลยไปเสียแล้ว,” พิ้งกล่าวดับไว้ ถวายแก่ พระเถระเหล่านั้นแล้ว จึงถวายตามลำดับในภายหลัง. ภิฏฐ์ทั้งหลายได้พูด (ข่าว) ว่า “ที่สำนักโน้น มีเนินในเกิด ขึ้นมา” จึงพากันมาแจ้งสำนักในระยะโยนจ์หนึ่ง. พึงให้ด้นแต่ สถานที่เธอทั้งหลายมาทั้ง ๆ กันอยู่. เมื่อพวกนิสิตถ้วนแตวาสิกเป็นต้น จะรับแทนภิฏฐ์ทั้งหลายเมัพ มาไม่ทัน แต่เข้าสูปราสีมาแล้ว ก็ควรให้แก้. พวกลิสิตเหล่านั้นกล่าวว่า “ท่านจงให้แก่ปู่ชยายอาจารย์ของ ข้าเจ้า ผู้ดำรงอยู่นอกอุปจารสีมา” ดังนี้ “ไม่พิงให้. ถ่าวว่า ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้เนื่องเป็นอันเดียวกันกับภิฏฐ์ผู้เข้าสู่จอร- สมามแล้ว มีประจุสำนักของคนดี ที่ภายในแห่งสำนักที่ดีอิทธิ, สมามชื่อว่า ขยายออกด้วยอำนาจบัลลังก์; เพราะฉะนั้น พึงให้. 4254 แม่เมื่อให้ส่วนแก่สังฆมณฑาเสร็จแล้ว ก็พึงให้แกุฏฐ์ทั้งหลายผู้มาภายหลัง เหมือนกัน. แต่ว่า เมือส่วนที่ 2 ได้ก้อนอิฐสู่อาสนะแล้ว ส่วนที่ 1 ข่อง ไม่ถึงแกุฏฐ์ผู้หลายผู้มาทรลอก, พึงให้ตามลำดับพระราชดำเน็