ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดดุสมดุลปาตา อรรถถะพระวันบิง องครวรร วรลาณ - หน้าที่ 523
คำว่า วาสยมฤต พฤสุตฺ มีความว่า พิงมินติกกุฏ
ทั้งหลาย ผู้เป็นพฤสุตด้วยการเล่าเรียน และผู้เป็นพฤสุตด้วยความ
ตรัสรู้ ในอำนิติในวันนี้.
หลายบทว่า เตส อนุญฺญู เป็นต้น มีความว่า ข้าว น้ำ น้ำ
ผ้า และเสนานะ มีตั้งต้นเป็นต้น อันใด สมควรแก่กุฏลักษณะนั้น พึง
มอบถวายปัจจัยทั้งปวงนั้น ในกุฏิหลายวันนั้น ผู้ชื่อว่าต้อง คือมึจิต
ไม่คดโกง.
บทว่า ทนทยู คือ พิงมอบถวาย (หรือเพิ่มเติมถวาย).
ก็แล้ว พิงถวายปัจจัยนั้นด้วยจิตอันเลื่อมใส ไม่งงความ
เลือกใสแห่งจิตให้คลายเสียด. จรอยู่ ทายกันจะรู้ว่าถึงธรรมใด ใน
พระศาสนานี้แล้ว เป็นผู้ไม่มีอาสะ ปริณพนาสิทธิผู้เป็นพฤสต
เหล่านั้น ย่อมแสดงธรรมมัน ซึ่งเป็นเครื่องบรรเทาทุกข์ทั้งปวง แก่
เขาผู้จิตผงใล่อย่างนี้ จะนี้แล.
[ว่าด้วยสายญญเป็นต้น]
วิบินัชฌาย์ในคำว่า อภิญญญิทฺท อภิญญณฺฑูนี้ มีความ
ว่า ขั้นชื่อว่าเชิง แม้จะเป็นของที่ทำด้วยหงาสือ ควรแก่. เชือก
บางอย่างไม่ควรหามิได้.
คต 3 ชนิ ดังนั่น ได้แก่ กุปา 3 อย่าง.
วิบินัชฌาย์ในคำว่า ยนุตฺติ สุขินีว่า กิจฺญาภารํกํญฺญ์เทน
ที่คนรู้จัก และลูกกุญแจสำหรับปกกุญแจนนั้น.
ที่ชื่อว่าหน้าต่างสอยบน คล้ายเวทีแห่งเจดีย์.