หลักการบริโภคและการถวายในพระวินัย : หน้า 189/270

ประโยค - จุดดสนิทนัดปลากา อรรถถภาพพระวินัย อุตรรก วรรคา - หน้าที่ 597 และเมื่อเขานำมาแล้วว่า "สงมาทั้งปวงจงบริโภค" ดังนี้ พึงแบ่งกันฉัน อันนี้ ทายผู้บริวัตรนำด้วยคาถาหนึ่งว่า "ข้าพเจ้าวางฎิกเฉพาะสงม" อย่าให้รุปละคำ พึงให้กะให้พอจดภาพให้เป็นไปตามกฎรูปแห่งตามลำดับ [๕๐๖] หากว่า เขานำฎิกมาแล้ว ไม่ทราบว่าพูดอย่างไร ษึ่งเป็นผู้ผู้อยู่ อยากถามเขาว่า "ท่านนำมาเพื่อใคร ? ท่านประสงค์จะถวายใคร ?" เพราะว่า เขาจะพึงตอบเสีความคำถามว่า "นำมาเพื่อท่าน, ประสงค์จะถวายท่าน." เพราะเช่นนั้น ฑิกษเหล่านี้น่ะพากันชิงฎิกนั้น ฑไม่พึงเอาใจใส่เถอ แม้ซึ่งเป็นผู้ควรเอาใจใส่เลยดู แต่ถ้ามีอีกคำถามว่า "ท่านจะไปไหน ? ท่านเที่ยวทำอะไร ?" ดังนี้ เขาจะตอบว่า "ข้าพเจ้าถืออุปาทสกฎมา" ฑิษฐานะปัจจุบันหนึ่ง พึงให้ถือเอาตามลำดับ ถ้าดิทเขานำมามีมาก และพอแก่กฎทั้งปวง. ไม่ต้องให้ถือเอาตามลำดับ พึงถวายเต็มมาตรั้งแต่เคราส่งลงมา เมื่ออาคารกล่าวว่า "ข้าพเจ้าถืออุปาทสกฎที่เฉพาะสงมให้" อย่าถามว่า "ท่านจะน้อมอะไรมา ? " พึงให้ถือเอาตามลำดับปกติทันแล ส่วนข้าวปะยาสรืบยานตบามีสรอันใด สงมให้ อยู่เป็นนิตย์. สำหรับโภชนาประดิษฐ์เช่นนั้น พึงจัดลำดับไว้แผนกหนึ่ง ยาคพร้อมทั้งของบริวารก็ผลไม่พึงราคามากดีดี ของบของเสียทีประเดี๋ยดีดี