อรรถกถาพระวินัย: การปฏิบัติตามหลักพระธรรม : หน้า 208/270

ประโยค - จุดดูกันดารมาตา อรรถกถาพระวินัย อุงวรร วรรณ - หน้า 616 เป็นความชอบียง แต่ว่ารกุอาคุณคะนะ มเม่าก่อน แต่ไม่ถือเอาพ่อคุณ นั่งเงยอยู่ อกูอาคุณคะทั่งหลายผูขามีหลัง พึงถือเอาตามลำดับพร้อม กับเธอ ถว่ารกุอาคุณคะมามิณี พึงฉันอาคุณคุภเฉพาะใน วันที่มาท่านั้น ถว่ามาในระหว่าง ๆ พึงฉันปลอม ๒-๓ วัน. ส่วนในมหาปัจเจรี ก็ว่า "วารัจฉันได้ ๗ วัน" อกูผูเจ้าถึงไป ไหน ๆ มา ก็แม้เธอพึงฉันอาคุณคุภ ถิ่น ถว่ารกู อาคุณคุภนั้น เป็นของที่เขาให้เน้องในสนับ ต้องให้ถือเอาในสนับ ถ้าสนันคออยู่ไกล เขาจึงให้เน้องในโรงฉัน ต้อง ให้ถือเอาในโรงฉัน. [๒๔๐] ก็ว่า ครับเมื่ออีกฤๅอาคุณคุไม่มี ทายก็ยังว่่า "แม่ก็ผูเจ้าถึง ก็ฉันได้" ดังนี้ สมควรที่กุผูเจ้าถึงจะฉัน เมื่อ เขาไม่ส่ง ไม่ควร. ทางของเรื่อง แมในมหากัปก็เหมือนกันนี้ ส่วนเนื้อความที่แปลก ดังนี้ อาคุณกุฤๅ ย่อมได้แต่ อาคุณกุฤๅเท่านั้น คมิกกุฤๅ ย่อมได้งั้น อาคุณกุฤๅ ทั้งอาคุณกุฤๅ แม้กุผูเจ้าถึงน ผำานจะหลีกไป ย่อมกลายเป็นคมิกกุฤๅ ย่อมได้คมิกกุฤๅ เหมือน อย่างว่า อาคุณกุฤๅ อินอาคุณกุฤๅย่อมได้ฉัน คมิกกุฤๅ อินคมิกกุฤๅ ย่อมได้ตั้ง ๒-๓ วัน หรือ ๓ วัน ฉันนั้นหามไม่ได้.