พระวินัยและขันธ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 270/270

Here is the OCR result from the image: ประโยค - จุดดอกไม้ดอกปาล์มทรงอรจด้านพระวินัย อุตวรรค วรรคา - หน้าที่ 678 ว่า "ผาปูนั่งมีชาย เรียกชื่อว่า นิสินะ" เพราะเหตุนี้ เฉพาะ ชายประมาณคับหนึ่ง อัน ภิกษุณอ่มได้เกินกว่า ๒ คันดับสุดดันไป. คำว่า "เป็นปาจิตต์ มีการตัดเป็นวินิจฉัยแห่ง" จึงเป็นคำปรับได้เท่า แก่ภิกษุทำ ตามประมาณนั้น เว้นชายเสีย เพราะเหตุนี้ ท่านพระสัปพามี อัน ท่านพระเวตตวถามว่า "ต้องอาบติอะไร ?" จึงตอบว่า "ต้องปาจิตต์" ในเจนกนสิกาประบท. อธิบายว่า "ต้องอาบติเป็นปาจิตต์ อันพระผู้ม- พระภาคตรัสไว้ในเจนกนสิกาประบท." คำที่เหลือในที่ทั้งปวง ตื่นทั้งนั้น ฉะนี้แล. สัตตสงฆ์ก็ขึ้นรถ วรรณนา ในอรรถกถา ชื่อสมุทปสาทิกา จบ. คำาสรุป ขันธะ ๒๒ ประเภท สงเคราะห์ด้วยวรรค ๒ อันพระผู้มพระ- ภาคผู้ทรงสรรพ์ คือ เบญจขันธ์เสย ตรัสแล้วในพระสาทนา, [๒๖๐] วรรณนาขนธะเหล่านี้นั้น สำเร็จแล้วปราศจากอันตรายฉันใด, แม้วา หวังอ้อนงามทั้งหลาย ของเหล่าสัตว์มีรายงาลีรุ่งฉันนั้นฉันใด ฉะนี้แล. ในอุตลวรรณ์ มีขันธ์ ๓ คือ กัมมักขันธ์, ปริวิตกขันธ์, สมุจจันทขันธ์ สมักขันธ์ุ ทุกกบทุตกฺขนธก เสนาสนกขันธ์ สังฆมกขันธ์ วัตถักขันธ์ ปฏิญาณธรปนาคขันธ์ ภิกษุ-นัก- ขันธ์ ปัญจสบัติกขันธ์ และสัตตสิกขันธ์จบแล้ว.