การตีความบทพระวินัย : หน้า 256/270

ประโยค - จุดดอกซ้อนปลาสติกา อรรถถภาพพระวินัย องค์วราว วรนะ - หน้าที่ 664 นัยดังกล่าวแล้วนั้นแล. สองบทว่า องค์คู่ โตรุณ์ มีความว่า ภิกษุนี้พวกฉันพักค้าง เขียนฉลากชายหน้าล่างที่สุดท้าย ด้วยไม้ป้ายตะตา บทว่า วิสสฺส มีความว่า ภิกษุเหล่านี้ ทำรูปสัตว์เปล่า ๆ มีมဃรตรสงฆ์งาม ที่แก้ม. บทว่า โอโลมแกน มีความว่า เปิดหน้าต่างแลดูบน. สองบทว่า สโลกฺธิญฺญูติ มีความว่า เปิดประตู ยืนเยี่ยมอยู่ ครั้งตัว. บทว่า สนฺจูจี มีความว่า ให้ทำการมรสพด้วยกสิกรบ่า. สองบทว่า เวสิ วุฏฺฒปนิฏฺฐี มีความว่า ได้ตั้งหญิงนครโสมนี. สองบทว่า ปานาคาร รชนูติ มีความว่า ยืมมายูสุรา. สองบทว่า สุโณ รชนฺติ มีความว่า ยืมขายเนื้อ. บทว่า อาปนํ มีความว่า ยืมออกหรื้นสินค้าต่าง ๆ หลายอย่าง. สองบทว่า ทาส อุปฺปนฺติ มีความว่า ยืมรับทาสแล้ว ยืมทาสให้ทำการใช้ของตน. แม้ในทิศนี้นั่น ก็มีนัย เหมือนกัน. สองบทว่า หิวิกฺกปฏิติค ปริณฺโด มีความว่า ยืมขายของสด และของแห้ง มีคำอธิบายว่า "ยืมออกร้านขายของเบ็ดเตล็ด." กถาว่า จิรชีวาเขียวทั้งปวงเป็นนต้น ได้กล่าวแล้วแล.