ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดดุลสมดุลปาสากิกร อรรถถาวพระวิชัย อุดรรภ วรรณา - หน้าที่ 588
ต่างอุปฐากกัน.
อึ่งิ ภูมิใจได้อูมทาสกีที่ป่าประชากรบน ถนน และทาง 5 แรง
สถานที่กสถานหนึ่ง เมื่้อกิณอูมิ ไม่มี จึงให้กิณเกิดสมเสียนแล้ว จะได้อูทสกีอื่นในที่นั่นเอง แม้วันรุ่งขึ้น ภูกิณนั้นเห็นกิณอีกไหน เป็นนวะหรือแตกต่าง พึงให้กิณนั้นรับ ถ้า ไม่มีใคร ๆ เลย, ถึงแก่ตนแล้วฉันเกิด.
หากว่า เมื่ อิฏิฐิหลายบ่งคอยอยู่โรงฉัน อุปาสกบค คนมากกว่า ว่า "ท่านจงให้บาตรที่เจาะจากสงฆ์ ท่านจงให้บาตรเฉพาะจากสงฆ์ ท่านจงให้บาตรของสงฆ์." อุกิณาสตรควรให้กิณรับตามลำดับให้ไปเกิด.
แมในคำที่เขาบอกว่า "ท่านจงให้กิณจะเจาะจากสงฆ์ ท่านจงให้กิณเป็นของสงฆ์" ก็มีนัยเหมือนกัน.
【๔๐๐】 ก็ในเรื่องอุปเทสกนี้ จำต้องปรารถนาพระรัตนตรุตุทสก์ผู้มีศีลเป็นที่รัก มีความเมตตา มีความอุดม ภูกิณู้กิณุตสกนั้น พิงถามถึงคับ ๓ ครั้ง ถ้าไม่มีใคร ๆ ทราบคำ คับ พิงให้เอาที่เธออทนี่ แต่ถ้ากิณบารุงปกกล่าวว่า "ข้าพเจ้า รบกิณู ๑๐ พรรษา ได้" พิงถามว่า "ผู้มีอายุ ภูกิณ ๑๐ พรรษาไหม ?" ถ้ากิณูได้ ฟังคำของเธอจึงบอกว่า "เรา ๑๐ พรรษา เรา ๑๐ พรรษา" แล้ว มากันมา. อย่าพากล่าวว่า "ถึงแก่ท่าน ถึงแก่ท่าน" พึงสั่งว่า "พวกท่านจงเงียบเสียงทั้งหมด" แล้วจัดตามลำดับ.