การพิจารณาในพระวินัย : หน้า 24/270

ประโยค - จุดดุลสมดุลสักกะ อรรถถกพระวินัย อุตราวรรค วรรคา - หน้าที่ 432 ส่วนมหาอรรถกว่า "การอยู่นนั้น ห้ามด้วยชนะคา โดยไม่แปลกกัน." ในภูมิทีเดียว "การที่ปรีวาสิกษิกัณฐ์และกิณฐ์ที่ถูกสงฆ์มักวัตรอยู่ร่วมกับกิณฐ์ปกติ คติ ในท่วงด้วยเครื่องมุง ๕ อย่างเหล่านั้น ท่านห้ามด้วยชนะคา." เพราะเหตุนี้ ปรีวาสิกษิกัณฐ์ไม่ครออยู่ในทุ่มอันเดียวกัน แม้มือปาจารย์ กัน ก็ว่่า เป็นกิณฐ์ผู้ปกติ คืมปงสมบทในวันนั้น เขาไปนอนก่อนในโอกาสที่งั้นอันเดียวกันนั้น ปรีวาสิกิทกึวแม่มีพร ฯ 60 เขาไปหาที่หลังรู้อื่นและนอน, เป็นรัคดินด้วยเป็นทุกกฎ เพราะวัตถาภกด้วย. เมื่อไม่รู้ เป็นแต่รัคดิน ไม่เป็นทุกกฎเพราะวัตถาภก. แต่ถ้่าเมื่อปรีวาสิกิทกัณฐ์นอนก่อน กิณฐ์ผู้ปกติ คึวว่าเข้าไปนอนที่หลัง, และปรีวาสิกิทกัณฐ์อุ่ง เป็นรัคดินด้วย เป็นทุกกฎเพราะวัตถาภกด้วย, ถ้าไม่รู้ เป็นเพียงรัคดินไม่เป็นทุกกฎเพราะวัตถาภก. [๒๘๔] สอง เท่า วสุชาตพุฒิ นิยมเทศฒโพ มีความว่า ปรีวาสิกิฤกิ เห็นกิณฐ์ปกติแล้ว แม้อุปสมบทในวันนั้น พิงลูกขึ้นแก่, และครั้นลูกขึ้นแล้ว ไม่พิงหลบหน้าไปเสียด้วยคิดว่า "เรานั่งสบายแล้ว ภิกษุนี้ทำให้เราต้องลูก." ภิกษุปกติคัณฐ์ อันเธอพึงนิมนด์ อย่างนี้แล้วว่า "ท่านอาจารย์ นี่อาสนะ, นิมนต์นั่งบนอาสนะนี่." ฝ่ายอภิกษุผู้ปกติ คัณฐ์ ไม่ควรไปยังสำนักพระเกล้าผู้อยู่ราวส ให้ตั้งใจว่า "เราจะทำพระมหาเท๓ะให้เป็นผู้ก่ออวน."