การจัดการสลากภัณฑ์ในพระวินัย : หน้า 199/270

ประโยค - จุดสุดสนดป่าจาก อรรถถกพระวินัย อุดวรรค วรรณา - หน้า ที่ 607 สลากัฏ 3 หรือ 4 ที่ แก่กุฎิผู้อวุโสรัษาสำนัก แต่อย่าให้เป็น ประจำ เพราะว่าทายผู้อวุโสยุกและภัต จะพึงถึงความเสียดไว่ว่า "พวกกิฏผู้อวุโสด้านนั้น ฉันอุลุและภัตของพวกเรา" เพราะฉะนั้น จึงควรให้สลากในสลากอื่น ๆ หากว่า พวกกิฏผู้อวุโสพอคนของกิฏผู้อวุโสรัษาสำนัก นำมา ถวายเอง อย่างนั้นนเป็นการดี; ถ้าว่า พวกเธอไม่นามถวาย พึง ให้บวรวาระแทน ให้เขาขาดและภัตมาให้แก่กิฏผู้อวุโสรัษาสำนัก เหล่านัน และสลากเหล่านันของพวกกิฏผู้อวุโสรัษาสำนักนั้น ย่อม เป็นส่วนเพิ่มแก่ ทั้งเธอทั้งหลายย่อมได้เพื่อถือเอสลากภัณฑ์แม่นื่น ในที่ซึ่งถึงตามลำดับพรรษาด้วย พึงแลกสลากจ ะจัดลำดับไว้แผนกหนึ่ง สำหรับถวายภัณฑ์ ที่เป็นเครื่องบินเหลือไว้แผนกหนึ่ง ถ้า ้า สลากภัณฑ์ได้แล้ว แต่กิฏผู้อื่นไม่ได้ในวันนั้น พึงให้เธอรับในวันรุ่งขึ้น ภิญญาได้แต่ภัต ไม่ได้เครื่องปีนัง, แม้ยังนี้ ก็พึงให้รับใหม่ แม้นสลากภัณฑ์มีมสด ถึงนี้แล แต่ว่า ได้แต่บสด ไม่ได้สด, อย่างนี้ ก็พึงให้รับใหม่ แต่ในมสดไปแล้ว เอกว่าภัณฑ์ 2-3 ที่ ถึงแก่กิฏผู้อื่นเดือย่านั้น ในทูภิกษามยี้ พึงเฉลี่ยให้ถือเป็นแผนก ๆ ในเวลาที่ส่งมอบจะได้ แล้ว สลากภัณฑ์ปกติ แมกิฏผู้อื่นไม่ได้ ก็พึงให้รับในวันรุ่งขึ้น ถ้าเป็นสำนักเล็ก, ภิกษูังปวดฉันร่วมกัน, เมื่อจะให้ถือเอา