ความสำคัญของการมีสติในพระพุทธศาสนา : หน้า 246/270

ประโยค - จุดดุลสมดุลปาสาคำ ธรรมดาพระวินัย อุตวรรว วรรณา - หน้าที่ 654 แต่ในกาลบางคราว ภิกษุทั้งหลายเห็นปานนั้น เป็นผู้อื่นเธออาถที่จะได้ เพราะเป็นความปลอดภัยและมีภูมิคุ้มกันเป็นต้น พระผู้มีพระภาคตรัสหมาย เอาความได้แล้ว จึงตรัสว่า "เราได้ดี" ข้อความ กวีอุตสติ สมุนสูต โตโลกันต์ ภูฏาน มีความว่า ความบาดหมาง ความทะเลาะ ความเกลียดแค้น ความวิวาท และ ความแตกแยกสูง จักมีแก่สงฆ์ เหมือนมีแก้วภิกษาชาวกรุง โกสัมพี ข้อความ ปญฺจปิวปฏิภารค ภิกษุตติ มีความว่า ความ หวั่นระลึกถึงอธิศรัณนั้น ในภายหลัง ไม่ทำความเดือร้อนให๋ เหมือนความหวั่นระลึกของพระมหากัสสปเถระ ผู้ทำปัญ๎ฐาสังกัดดี บ่มิช็ุกทุกกิริยาผูอานเกินและเหมือนความหวั่นระลึกของท่าน พระองค์ผู้ทำสติสัมปัชฌาย์ มีปัณญาวิปกษัยเป็นรูป เพราะอธิกุจติมี วัตถุ ๑๐. และเหมือนความหวั่นระลึกของพระโมคลีสัมภิสสะ ผู้ทำสัทสังกัดดี บ่มิฤทุญ ๖ หมื่นรูป ไม่ทำความเดือร้อนให้ใน ภายหลังนั้น ทั้งอธิกุจติที่ประกอบด้วยองค์ ๕ อย่างนั้น อันบริกุณ โทษแล้ว ย่อมเป็นไป เพื่อความที่พระศาสนาเป็นของมีสิริเพียงดัง ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ อันปราศจากโทษเครื่องคร่ำครมอง. [ว่านด้วยธรรมที่ไกลกีพิจารณาในตน] วิบัติในคำว่า อถุอิเทน อุปปฏิมเสน เป็นอาที พึงทราบ ดังนี้ :- บรรดาคุณลักษณะและบรรพชิตทั้งหลาย ผู้ใดผู้นั้น เป็นผู้อื่น