การวิเคราะห์พระบาลีอรรถกถา จตุตถสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย จลุวรรค วรรณา หน้า 35
หน้าที่ 35 / 270

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจการตีความในพระบาลีเกี่ยวกับอาบัติและอำนาจของพระสงฆ์ในการกำหนดระเบียบเกี่ยวกับการเก็บวัด รวมถึงการวินิจฉัยที่มีความซับซ้อนและเข้าใจยาก ในอดีตมีการกล่าวถึงความสำคัญของถูกต้องและความรับผิดชอบในการบูรณะวัด และมีการพูดถึงสัญลักษณ์และวิธีที่พระองค์ตรัสไว้เพื่อให้การปฏิบัติที่เกิดขึ้นในอธิธิกรนี้ได้รับการเผยแพร่อย่างถูกต้องตรงตามหลักฐาน.

หัวข้อประเด็น

-การตีความพระบาลี
-อาบัติในพระพุทธศาสนา
-ความรับผิดชอบของพระสงฆ์
-การเก็บวัดในอดีต
-การวินิจฉัยทางธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - จุดดลสมเด็จปาาสาทิภา อรรถถกพระวันวิ อุตรรคร วรวา - หน้าที่ 443 ต้องสมานวัดอีก ย่อมไม่มีแก่ผู้มได้เก็บวัดร. จริงอยู่ ก็ญูมได้เก็บวัดนั้น เป็นผู้ควรแก่พวกนา โดยล่วง ๕ ราศีเท่านั้น เพราะเหตุนัน เธอองค์สมพึงอาพาน อาพานวิธีนี้ในอธิธิฉันมานัดนั้น พระผู้มาสงครารต์ไว้ใน พระบาล่าว่า เอามุณ ปน ภิกขุวา อุเทศก์โพ ดังนี้ นั้นแ ล แต่ อาพานวิธีนี้ พระองค์ตรัสด้วยอำนาจอาบัติด้วน พระบาลิว่า "ถ้ากระนั้น สงสัยงให้รายวันหนึ่งเพื่อ อาบัติ ชื่อสัญลักษณ์กุลกาจสารุจฉิปิดไว้ในเดียว แก่ก็อุทกยิด.". วินิจฉัยที่ท่านได้กล่าวไว้ในอนาคตสถานของรายาและมานัด นั้น ๆ ถึงความผิดสารเกินไปเหมือนในบังส์ ทั้งเป็นวิจัยที่ใคร ๆ ไม่อาจกำหนดได้โดยง่าย เพราะเหตุนัน ข้าพเจ้ายอมปลวาส และมานัดนั้นแสดงในอธิธิกรนี้ที่เดียว. ก็แล้ว ขึ้นชื่อวรายสั้นี ที่ประสงค์ในพระบาลีนี้ มี๑ อย่าง
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More