วิจินฉัยในคำว่าปราชิกสมุท : หน้า 82/270

ประโยค - จุดดุสิตบุตตะปาลา อรรถถคามะ พระวินัย อุตุรรว วรรณะ - หน้า 490 [ตำสปิยสิกขา] วิจินฉัยในคำว่า ปราชิกสมุท จะ นี้ พึงทราบดังนี้:- ในพระมุฏฐรรรม อาบิบฏิกุฏฏุ ชื่อว่า เถิดปราชิก ใน เพราะอินนาทนเป็นต้นที่เหลือ อาบิบฏิกุฏฏุ ชื่อว่า เถิดปราชิก บทว่า นิวนรุต มีความว่า ผู้อาพรางอยู่ด้วยคำว่า "ข้าพเจ้า ระลึกไม่ได้" ดังนี้ บทว่า ติโวร พ มีความว่า เธอยาดคันด้วยคำว่า อัญญาสุมมา เป็นอทิ ข้อว่า สรราม โอ อหา อาวุโส มีความว่า ภิกษูนั่น ปฏิญญา อย่างนั้น เพื่ออนงการปฏิบัติปราชิก เมื่ออุทธเฏอคั่นขึ้นอื่น จึงให้ปฏิญญาว่า "ข้าพเจ้าระลึกได้แล" แล้วกล่าวว่า "คำนัน ข้าพเจ้าพูดเล่น" ดังนี้ เป็นต้น เพราะกลัวว่า "ภิกษ หลานจึงยัง เราให้นิพานในบัดนี้" สงฆ์พิ้งลงสวัสดิ์สปิยาสิกการามแก่ภิกษูนัน หากว่า เธอจำยังเป็นผู้มีศีล เธออธิฐานให้เต็มแล้ว จักได้ความ ระงับ.【๒๒】 หากว่า เธอจำเป็นผู้ไม่มีศีล เธอจักเป็นผู้อ่อนสงฆ์ ให้บหายอย่างนั่นเทียว คำที่เหลือในที่ทั้งปวง ตื่นทั้งนั้น นี้แน่ สงสักขันธ วรรณะ จบ