ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดดลสันติปลาสากิา อรรถกถาพระวินัย อุตฺตรภ ควรรณา - หน้าที่ 583
ชนอีกพวกหนึ่ง ปรารถนาจะกำหนดจำนวนภิกษุอย่างนั้นเหมือนกัน นินทัติแล้วทำภัตเพื่อกุศลนั้นนั้น อีกพวกหนึ่ง ปรารถนาจะกำหนดคาถา นินทัติแล้วทำถัด เพื่อภิกขอเหล่านั้น อีกพวกหนึ่ง ปรารถนาจะทำกิจเพื่อภิกษุ 1 หรือ 2 รูป ฯลฯ หรือ 10 รูป อย่างนี้ว่า "ปกิณกภิกขุ โุปสลิกภิกขุ ปฏิบัติกิ กิ" ฐานมีประมาณเท่านี้ ได้ว่าแน่ว่า "อุทกสักข์ นินทนตฺต" ด้วยประกาศนี้ ฯ
องค์แม้หากว่าชั้นเหล่านั้น ไม่สามารถจะทำสงฆ์ได้ในคราวทูพิกขภัย แต่ก็สามารถทำสงฆ์ได้อีกในคราวมีกษาได้ง่าย เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคจึงทรงรวมแจ้งสังสัปปฏิไม่ในจำนวนด้วย ตรัสว่า "กิณหังหลาย เราอนุญาตสังสักติ อุทกสักข์" ดังนี้ เป็นต้น
บรรดาภิกษเหล่านั้น ในสงฆ์ก็ไม่มีลำดับเป็นธรรมดา เพราะ- ฉะนั้น ในสงฆ์นั้น ภิกษุหลายไม่ควรกล่าวอย่างนี้ว่า "๑๐ วัน หรือ ๑๒ วันวันนี้แล้ว เฉพาะที่พวกเรานั้น บัดนี้นานนมินิดกิย มาจากที่อื่นเถิด." ทั้งไม่ได้เพื่อกล่าวอย่างนี้ว่า "ในวันก่อน ๆ พวกเราไม่ได้เลย, บัดนี้นานจงให้พวกเราสังสัณฑ์นั้นบ้าง" ดังนี้ เพราะว่าสงฆ์นั้น ย่อมถึงแก่ภิกษาผมแล้ว ๆ เท่านั้น