การจัดการสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับภิกษุ : หน้า 132/270

ประโยค - จุดดุลสมดุลปากอรรณถถพระวังน อุตรราก รวรนา - หน้าที่ 540 สมมาที่ใช้กลอ่มไม่ม. ฝ่ายภิกษุแต่งตั้งเสนาสนะต้องเป็นผู้ลาค พึงเน้นตั้งเดีองไว้ ๑ หรือ ๒ ที่ ถ้าพระมหาเถระ รูป ๑ หรือ ๒ รูป มาในเวลาวิกาล พิงบอกท่านว่า "ท่านผู้เจริญ ภิกษุแม่ทั้งหมด เมื่อมอบให้ลูกขึ้นตั้งแต่ต้น จัดต้องพากันนอนของออก ขอกนอนอยู่ในที่ของผมนี่แล." แต่เมือพระมหาเถระมากันมาก พิงให้กฐุ้งหลายลูกออกแล้วให้ลำดับ ถ้าพอง้องคล่ะบริเวณ พิงให้องคล่ะบริเวณ แม้สถานทั้งปวงเป็นดังว่า โรงไฟ โรงยาว และโรงกลมในบริเวณนั้น ย่อมถึงแก่ท่านด้วย. เมื่อเจาะอย่างนั้นไม่พอกัน ควรให้ตามจำนวนปรมาณ. เมื่อปรมาณไม่พอ ควรให้ตามจำนวนท้อน้อย. เมื่อจำนวนห้องน้อยไม่พอกัน ควรให้ตามจำนวนที่นอน. เมื่อที่ตั้งเตียงไม่พอกัน ควรให้เฉพาะที่ตั้งตั้งตัวหนึ่ง แต่อย่าให้เออาที่เพียงโอกาสอยู่นั้น เพราะเท่านั้น ไม่จัดเป็นเสนาสนะ. แต่เมื่อที่ตั้งตั้งไม่พอ พิงให้ที่ตั้งเตียงหรือที่ตั้งตั้งอนึ่ง แก่ภิกษุ ๑ รูป ด้วยกล่าวว่า "ท่านจงผลัดเปลี่ยนกันพักเกิด ท่านผู้เจริญ.." ในฤดูหนาว ใคร ๆ ไม่อาจเลยที่จะอยู่กลางแจ้งตลอดทั้งคืน, พระมหาเถร ควรพักผ่อน ตลอดปฐมยาม แล้วออกไปบอกพระเถราว่า "ผู้มีอายุ คุณจงเข้าไปนอนที่นี้" ถ้าพระมหาเถรเป็นคนงิ้วไม่รู้ลา, พระเถรที่ ๒ (๒๖) พิกษาเอยมะกะประกดออกว่า "ได้เวลแล้วขอรับ ความหนาววานนัก." ดังนี้ ท่านควรออกไปให้