อรรถกถาพระวันออุวรร วรรณา - หน้าที่ 572 : หน้า 164/270

ประโยค - จุดดุตสนิทสนมปาา อรรถกถาพระวันออุวรร วรรณา - หน้าที่ 572 ว่า ไมจริง ไม้ไผ่ หนัง และสิลา แม้ทุกอย่างด้วยภัณฑะไม้แล้ว กล่าวว่วิวารในแห่งนั้นจะไม้ จำเดิมแต่นับสินนี้ว่า เทน โช ปน สมเยน สมุหสุ อานนท์โอโต้. ในหอรถถนนนั้น ไขความดังนี้ :- ในของเหล่านี้ก่อน คือ ตั้ง ๔ เหล็มฤูรัส ตั้งมีพนัก ๓ ด้าน ตั้งหวาย ตั้งสามัญ ตั้งขามระยามป้อง ตั้งมีพนัก ด้านเดียว ตั้งกระดาน เก้าอี้ ตั้งงัดฟาง ชนิดใดชนิดหนึ่ง เล็ก หรือใหญ่อีกาม ที่เขาวางสงแล้ว เป็นครูภูติ. อันนี้ แม้ตั้งที่ด้วยใบตามเป็นดัง สงเคราะห์ในดังเหล่านั้น ด้วยตั้งงัดฟาง. เก่าที่ที่บุ้วยด่านนี้เสือโคร่งดีดี บุญวาสสัร้วร้ายดีดี ขื่น ด้วยรัตนะดีดี เป็นครูภูติเหมือนกัน. ในของเหล่านั้น คือ กระดานจกรม กระดานยาว กระดานชักจิวรว กระดานรองบูด ตะลุมพูสำหรับบูด [๒๘๙] เขียงรองตัดไม้ลิ้นฟื้น ไม้ค้อน ถังไม้ รางอ้อม กระโดน สุบกุ้งจริง หรือสมุนกุ้ง หรือ สมุนไม้ไฟ มีเท้ากาดา ไม่มีเท้ากาดา ทีบ ขวดขนาดไม่กินจบาว บาทหนึ่ง รางน้ำ ไหน้ำ กระบวย ทัพพี บันได สังตักน้ำ ชนิดใด ชนิดหนึ่ง ที่วางสงแล้ว เป็นครูภูติ, ส่วนกะชนที่ทำด้วยสังง แตกกันได้. หน่อบันที่กำด้วยไม้ก็เหมือนกัน. เสื้อเชิ้ตเท้า จะทำด้วยไม้หรือทำด้วยใบกลเป็นดังเดียว เป็นครูภูติทั้งหมด.