การศึกษาเรื่องกรรมและความทุกข์ในพุทธศาสนา : หน้า 221/270

ประโยค - จุดกุศลนามปาสาทิกา อรรถถกพระวันว อจรทวาร วรรณะ - หน้า 629 ทั้ง ๒ ให้หยุดนั่ง. บาากกว่่า ทุกข์ ที ญูชู นามสมโก มีความว่า ญูชู ผู้จริญ ชื่อว่ากร้าเข้าใกล้พระพุทธเจ้าเป็นเสร็จ ผู้ไม่เมตตาด้วยจิต คิดว่า เป็นทุกข์. บทว่า นาคหฤุด มีความว่า สุตติของบุคคลผู้ผ่านพระพุทธเจ้า ผู้ประเสริฐ ย่อมไม่มี. สองบทว่า ปฏิภิภูโต ปฏิภูโต มีความว่า ช้างนาครี บ่าย หน้าไปหาพระตกตับแล้ว ย่องด้วย 2 เท้าหน้า. ในบทว่า อปลภูโต นี้ มีความว่า เทวาทนี้ย่อมไม่กำหนด. [252] อธิบายว่า ย่อมไม่รู้ เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่า ผู้ไม่กำหนด. เทวาท่อมไม่รู้ว่า "เราทำกรรมมาลามกอยู่." เทวาทั้น อันใด ๆ ไม่พึงกำหนดหมายได้ อธิบายว่า "อันใคร ๆ ไม่พึงเห็น" เพราะ- ฉะนั้น จึงชื่อว่า ผู้นใคร ๆ กำหนดไม่ได้ (ว่าามาเพียงโร). ในบทว่า ติกโภชน นี้ มีความว่า โกชนะอันชนะ ๑ คนพึงบริโภค. สองบทว่า ตู้ ปญฺญาเอสสา มี้ความว่า เราอธูญาต ติกโภชะนั้น. แต่ในความ โภชะ ภิญฺญต้องทำตามธรรม. บทว่า กบปิ ได้แต่ อายุควปีหนึ่ง. บทว่า พรหมปุตฺถ ได้แต่ บุญอันประเสริฐที่สุด. สองบทว่า กบปิ สคฺคมุข์ ได้แต่ อายุครบหนึ่งนั้นเอง. หลายบทว่า อด โจ เทวาทโต สงม์ มินิิติวา มีความว่า ได้ยินว่า เทวาทัน ครับให้บรรลาอย่างนั้นแล้ว ทำอุปสรรคแผนก