ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดติดต่อปะสาทิการา อรรถถบพระวินัย อุตรรว วราณ - หน้า 466
นันพึงสมาทานวัตรว่า มนุตตฺ สมาทิยามิ วุตฺ สมาทิยามิ
แล้วพึงบอกแก่มุ่งณัฐวสง่ก่อนอย่างนี้ว่า อะหยิ เอก อาปฏติ
อาปัชชี คามมนุตฺตร, สานัง สุขึ เอาหิสตา อาปฏติยา คามมนุตฺตราย
ปญฺญมนุตฺตรา ยาจีติ ตุสสา เม สุขโม เอาหิสตา อาปฏติยา
กำมนุตฺตราย ปญฺญมนุตฺตร อาทิส สหํ ปญฺญมนุตฺตร จารามิ
เวทียเมฆ อะหยิ เอกเม เวทียติติ ม สงโม ธารอสู
ภายหลัง พังไปบอกในสำนักภิกษาสงฆ์อย่างนี้ว่า อะหยิ เอก
อาปฏติ อาปุชซี คามมนุตฺตรๆเปนฯ เวทียเมฆ อะหยิย, เวทียติติ มิ
สงโม ธารอฐ
เมื่อไมปฏมนุตฺตรี นางภิญญี่จะบอกด้วยภาวนาอย่างใดอย่างหนึ่ง
ก็ฉะนั้น พึงบอกในสำนักภิกษาสงฆ์เท่านั้น จำเดิมแต่กาเพล
บอกแล้วไป จึงควรไปสำนักภิกษุทั้งหลาย, ถั้นนั้นเป็นที่ประกอบ
ด้วยความรู้เกียรติ, ภิกษุณีทั้งหลายจานเจาะนภ่สถานแห่งภิกษุทั้งหลาย
ในที่ท่านั้น, [๒๐๓] ภิกษุทั้งหลายพึงอยู่อย่างนี้
ถ้าอิญญู หรือภิกษุณีอืน มาอยู่นั้น, เมื่อเห็นต้องบอก,
ถ้าไมบอก เป็นรัตริตา, และเป็นทุกภูมิ เพราะวัตถภา, ถ้าเมื่อ
นางภิญญูผูมันตตราริกา ไม่รู้ ภิกษุ หรือภิกษุณีอื่นล้วนอุปจาร
เข้ามาอย่างนั้นแล้ว ไปเสีย, เป็นแต่รัตริตาา, ไม่เป็นทุกภูมิ เพราะ
วัตถตาม. ถ้างนภิญญูทั้งหลายเป็นผู้ประสงค์จะรบไปก่อน เพื่อ
ท่าวัดรแก่อุปฌานเปนตัน พึงว่านางภิญญูไว้ ๑ รูป เพื่อป้องกัน
รัตติวิปลาวาสบัติ คุณโอหายนานัติ และคามันตราบัติ จึงไป, เมือ